Verlof

Ja, het is zover, ik heb verlof. Ik was er zo erg aan toe. Nee, het klinkt nu wel erg dramatisch, maar ik ben heel blij dat ik het heb gehaald. Sinds een week heb ik last van mijn bekken, maar ik mag niet klagen. Met mijn dochter had ik met 7 weken al bekkeninstabiliteit, dus ben allang blij dat mijn bekken het zolang gered hebben. Nu heerlijk genieten van de laatste weken. Ik ga nog leuke dingen doen met mijn dochter, we gaan zwemmen, naar ballorig en ik wil met haar naar de bioscoop. Verder ben ik alweer bezig met haar verjaardag, want ze wordt bijna 3 jaar. We moeten binnenkort met haar naar het consultatiebureau, ik maak mij geen zorgen. Ze loopt voor met haar ontwikkeling, dus dat ga ik wel bespreken. 

Volgende week moet ik ook weer naar het UMCG, ik ben benieuwd wat de uitkomst is. De gynaecoloog gaf aan dat ik ook in het ziekenhuis dichterbij mag bevallen, maar dat dat ziekenhuis dat wel moet aandurven. Als het goed is hebben ze dat inmiddels besproken. Ook mag ik dan weer naar de baby kijken. Waarschijnlijk de laatste keer, aangezien ik dan 35 weken ben. 

Donderdag mogen we weer naar de verloskundige. Mijn partner kan gelukkig mee. Tot op de dag van vandaag hebben we nog geen defenitieve naam en ook geen keus kunnen maken in een geboortekaartje. We hebben wel een naam die wel leuk is, maar ik ben iemand die altijd twijfeld, dus nu ook. Ach kunnen we ons ook niet verspreken. 

Nu dus heerlijk verlof, niet meer naar het werk te hoeven.