Kwetsbaarheid
Na aanleiding van een bericht hier op babybytes over bang zijn een blogje. Mijn kinderen, twee mooie dochters, ze zijn nog zo klein. Voor hun ben ik samen met mijn man hun de hele wereld. Ooit komt er een dag dat wij er niet meer zijn. Ik voel emoties heel sterk, dus als ik daar alleen al aan denk, dan breekt mijn hart. Dat er ooit een dag is dat ze mij niet meer hebben. Laten we er maar niet teveel over nadenken. In de auto zei mijn oudste ''mama jij bent mijn allesbeste vriendin'' en ja lieverd dat ben ik. Ik ben je moeder, wij bepalen de regels, maar naast dat ik je moeder ben, wil ik ook je vriendin zijn. Daar zijn de meningen vaak over verdeeld. Ik ben niet heel strak. Ik kijk naar wat haalbaar is en waarin ik flexibel kan zijn. Mijn oudse vind het fijn om haar deur open te hebben van haar slaapkamer. Ik vind dat prima, als dat voor haar fijn is, dan is dat prima. Elke dag vertel ik mijn kinderen dat ik ontzettend veel van ze houd en dat ik dat altijd blijf doen. Ik ben van mening dat je dat nooit vaak genoeg kan zeggen. Mijn kinderen zijn gelukkig. Ze stralen, lachen, zijn vrolijk, huilen zelden, slapen beide heel goed. Mijn oudste is vriendelijk, zegt iedereen gedag, verted iedereen dat ik haar mama ben, gaat qua ontwikkeling super. Ik kan niet meer dan trots zijn.
reacties (0)