Ze kan staan!

Mijn mooie meisje, bijna 15 maanden ben je en je kan staan!. Ik ben zo ontzettend trots op je. Je kon al wel in je bedje je optrekken, maar ergens anders lukte het nog niet. Geen probleem verder, maar vandaag deed je het ook bij de tafel en bij de box en bij de bank. Zo goed van je. Je bent heerlijk vrolijk. Je zegt tillen. Dan moeten we je optillen. Verder zeg je mama, papa, opa, nee en ja.

Vandaag moesten we naar de oogarts met je. Je grote zus heeft de controle vroeger ook gehad, maar dat was meer voor controle, vanwege erfelijke belasting, niet omdat er iets was. Bij jou zag ik vrij vroeg al dat je soms scheel kijkt. Je trekt dan met een oogje naar binnen. Meerdere keren heb ik dit aangegeven bij het consultatiebureau, maar volgens hun kon het nog bijtrekken. Dit gebeurde niet, dus we mochten naar de oogarts. Zij zag precies wat ik bedoelde. Ze moest gedruppeld worden en daarna kon ze kijen wat de ogen in rust deden. Nou ze kijkt inderdaad naar binnen, maar ze kan het ook weer zelf corrigeren. Ze heeft de sterkte die past bij haar leeftijd en ze heeft nu geen bril nodig. Wel willen ze natuurlijk voorkomen dat ze een lui ook krijgt, dus we hebben elke drie maanden een controle.

Na het bezoek was ze natuurlijk hartstikke moe en heeft ze heerlijk geslapen.

Volgende ween gaan we weer naar het andere ziekenhuis, dan wordt ons verteld hoe de operatie eruit gaat zien. Als het goed is wordt ze binnen 4 a 6 weken geopereerd. Hopelijk is ze er dan vanaf. Laatst sprong de ontsteking weer open, alleen nu erger dan anders. Heel haar nekje zat onder het rode vocht. Het is overigens geen bloed, en volgens de arts moet die juist open springen anders kan het naar binnen slaan. 

Mijn oudste dochter is een echte wijsneus. Ze is een heel gevoelig meisje, dat precies weet wat ze wilt. Wel vind ze het lastig om haar oren te gebruiken. We moeten haar regelmatig waarschuwen. Laten we het op een fase houden.