Nog even doorzetten, 34 weken

Hoi allemaal,

Even van mij afschrijven.
Eindelijk met verlof en man wat heb ik dat nodig! De stress van op mijn tenen lopen op werk komt er gelijk uit door onder andere weer een ooglidrandinfectie.

Helaas ook aan de ctg gelegen, omdat onze kleine man ineens minder vaak en actief bewoog. Ik was erg ongerust, gelukkig doet hij nu weer 'normaal' zoals voorheen.
Die ongerustheid lijkt in de laatste paar dagen alleen maar toe te nemen. Echt van die doemscenario's. Hoort er vast ook bij?

Elke nacht pijnscheuten in mijn billen, overdag dan gelukkig weer geen last van. Slapen gaat ook kwalitatief minder, vaak en lang wakker, brandend maagzuur, hartkloppingen en benauwdheid.
Gewoon ook niet mijn draai kunnen vinden om lekker te liggen en dan soms bij het omdraaien nog bandenpijn...

Onze jongen is wel al ingedaald, nog niet geheel, maar genoeg om af en toe voor flinke druk en wat pijnscheuten onderin te zorgen. Het hoeft niets te zeggen over wanneer hij komt, maar het lijkt me heerlijk als hij niet wacht tot week 42.
Ik weet niet of ik dat mentaal en fysiek aankan, aangezien ik er nu al redelijk doorheen zit. Hij weegt naar schatting rond de 2500 gram en had wat langere benen. Hij liep een weekje voor qua hoofd en buikomtrek. Ook wat mijn vagina betreft hoop ik dus niet dat hij tot week 42 wacht😅

Het voelt heel erg alsof ik mij aanstellerig gedraag, misschien komt dat zo over bij anderen bedoel ik, maar tot nu toe is mijn zwangerschap nauwelijks 'leuk' geweest of iets waarvan ik heb genoten. Vooral doordat ik minder heb kunnen functioneren op werkgebied en ik haal daar normaal een groot deel voldoening uit.
Ik voel me echt tot een last bij anderen en waar ik meestal anderen ontzorg of help, moet ik nu de hele tijd hulp ontvangen of ontzorgt worden. Ik kan me daar lastig aan overgeven. En dat wordt dus in de kraamweek en daarna met het herstel ook erg leuk, not.
En als ik dan nog ergens ontspanning uit had kunnen halen, bijvoorbeeld door met mijn paard nog dingen te kunnen of überhaupt te kunnen sporten afgezien van zwangerschapszwemmen, dan had dat denk ik veel gedaan voor het behoud van mijn positiviteit.
Mijn hele gezicht ziet er 'anders' uit, enorme wallen en dikker en ik herken mezelf nauwelijks terug. Veel aangekomen ook, ondanks dat ik echt op mijn eten heb gelet, en het steekt als ik plaatjes zie van hoe ik er voor de zwangerschap uitzag. Ik hoop echt dat ik dat weer in vorm kan krijgen en me meer mezelf zal gaan voelen.

We hebben gelukkig al een naam bedacht en we zijn ook al uit het geboortekaartje. Vluchttas is semi ingepakt en de laatste kleertjes zijn gewassen.
Nog een paar laatste spulletjes kopen na de babyshower komende zaterdag (in aangepaste vorm want hoera weer corona maatregelen) en dan zijn we er klaar voor.
Zo klaar als maar kan zijn.
Want ondanks alle klachten en de toch wel voor mij zware zwangerschap, kijk ik enorm uit naar het moment dat ik ons zoontje kan bewonderen en leren kennen❤

Liefs