Nog steeds niet bevallen, rijping en inleiding

Hoi!
40+5 vandaag en bij de gyn een intake gehad voor eventueel inleiden.
Het was een rare afspraak.

Toen we er waren had ze 15 minuten uitloop, uiteindelijk werd dat 35 minuten. Er werd nog even bloeddruk gemeten door de assistent tussendoor.
Alles was goed 110 over 70. Ik had vergeten water mee te nemen, of iets te eten. Dus ik kreeg trek en moest in de wachttijd nog 2x naar het toilet.
Was ook een beetje zenuwachtig.

Eenmaal aan de beurt was de gyn heel 'snel'. Dus snel lopen, snel praten, ik heb bekkenpijn en waggelde met mijn partner op een 10x zo laag tempo maar de spreekkamer.
Vervolgens zitten we daar en midden in mijn verhaal, staat ze op om koffie te pakken uit de echo kamer. Ze kwam terug en ik heb mijn verhaal niet af kunnen maken, toen kwam de volgende vraag. Ik beantwoordde die, werd ze gebeld. Ze zei sorry en nam op.
Ik had geen idee mee wat ik had gezegd en zij wist ook niet meer wat ze had gevraagd. Opeens wist ik het weer waarna we verder praten. Mijn man stelde nog wat vragen over wat het rijpen dan precies inhoudt.
Ze zei eerst maar even onderzoek doen. Zo gezegd zo gedaan. Ik kruip met ontblote buik op de tafel. De gel was op, dus het spetterde uit de bijna lege tube overal heen. Vervolgens is het meekijkscherm helemaal met rode korrels bezaaid.
Mijn man en ik vragen of dat normaal is of dat er iets in mijn buik niet goed is. Ze schiet in de modus dat ze de technische dienst moet bellen. Legt het echo apparaat op de handdoek op mijn binnenbeen. Ze pakt haar telefoon en begint te bellen.
Ik had haar al aangegeven dat ik niet lang op mijn rug kan liggen. Ik dacht dat het kort zou duren maar ze ging helemaal op in details naar de assistente die de technische dienst moest gaan bellen. Tot ze mijn blik zag want ik wilde me heel graag omdraaien. Had het al bloed heet gekregen en werd misselijk.
Ze kapte plots de verbinding af en liet me omdraaien. Vervolgens wilde ze de echo afmaken, kwam er na 1 keer kloppen iemand binnen met een of ander blaadje waar ze precies dan naar moest kijken.
Mijn man mompelde dat hij nu wel de vertragingen snapte.

Ze kijkt opnieuw op de echo en weet blijkbaar niet zo goed meer waar ze is gebleven. Mijn man vraagt of we nu het buikje zien en ze laat het maagje en hartje zien en horen. Klonk allemaal goed. Voldoende vruchtwater vroeg ik. Ja dat was ook goed. We krijgen een fotootje van zijn hoofdje dat in mijn bekken in de verdrukking ligt.
Uiteindelijk geeft ze aan dat ze denkt dat hij al 4100 gram weegt als hij geboren zou worden. Ze maakt aantekeningen en ik veeg zelf mijn buik schoon van het gel met wat hulp van mijn man.

Ze vraagt of mijn man de deur op slot kan draaien voor het inwendige onderzoek. Ik geef aan dat ik wil dat ze zegt wat ze gaat doen voordat ze het gaat doen. Ze snapt me niet helemaal en begint in 1 keer een hele opsomming. Mijn man helpt en verduidelijkt. Vervolgens snapte ze het, nam ze de tijd voor mij en verliep het daardoor heel soepel en ontspannen.
Helaas nog steeds geen voortgang. Nog steeds een tuutje zei ze.
Daarna wilde ze gelijk de opties gaan uitleggen, maar ik lag daar nog half naakt, dus ik keek haar aan en zei dat ik me eerst ging aankleden. Mijn man hielp me en we gaan weer in de spreekkamer zitten.
Vervolgens begint ze eerst alles te typen en tussendoor konden we niets vragen. Ze kwam zo bij ons.

Daarna volgt een chaotische uitleg over rijping met de ballon en 'pilletjes'. Ze was zelf erg voorstander van de pilletjes kreeg ik het idee en ik kon met precies 41 weken er al mee beginnen. Woensdag 5 januari dus.
Blijkbaar moest je daarvoor wel in het ziekenhuis blijven ook snachts. Ik vroeg nog wat als we nog tot einde deze week wachten? Maar dat was dan precies het weekend en had haar voorkeur niet en het kon wel 3 dagen duren voordat de pilletjes effect krijgen. En de reden dat ze vaker vanaf 41 weken inleiden is toch het grotere risico op dat er iets mis is met de baby vanwege ongeziene zaken op een echo /hartfilmpje.
Ik zei dat we hem dan wel plannen, maar dat ik er nog over na ging denken. Mijn man ziet mij elke dag meer worstelen en zei dat hij dacht dat het goed was om woensdag te doen. Ik ben zelf 9 dagen te laat geboren en uit mijzelf gekomen, dus ik dacht misschien dat ik het nog een paar daagjes moet volhouden. Maar mijn man heeft wel een punt. Ik kan eigenlijk gewoon niet meer.

Vervolgens hadden we het nog over of ik dan nog kon bewegen tijdens deze rijping en de inleiding. Dat kon en ik mocht zelfs met de draadloze ctg in bad/douche. Ik zou alleen niet de uitdrijvingsfase in bad mogen doen.
Ze vroeg of we nog vragen hadden, maar ik was even overwhelmed op dat moment (had erg gehoopt toch al wel op eigen kracht te zijn bevallen). Al die medische ingrepen maakten me wat bang voor controleverlies.

Ze liep voor ons uit weer op sneltreintempo naar de assistent, zodat we een afspraak konden laten maken. Ze schreef wat op briefjes (van die hele kleine die je snel kwijt raakt) met informatie die we zelf online kunnen vinden en lezen over inleiden en bevalkamers etc.
En ze kwam speciaal nog teruglopen dat we nu nog bij de vk horen en pas na woensdag medisch zijn en onder de gyn vallen. Ze maakte ook toen pas bekend waarom de persfase niet in bad mocht (vanwege de geschatte grootte van de baby).

Vervolgens gaf mijn man aan dat ik door een prive nummer was gebeld. Dat bleek de vk te zijn die wilde weten hoe het was gegaan. Gelijk maar gebeld en aangegeven hoe en wat en ze stelde mij ook wat gerust en gaf aan dat we iig woensdag een saaie dag konden verwachten op de verloskamer, omdat het meestal met de pilletjes een dag duurt.
Eenmaal thuis vroeg ik me af wat voor pilletjes het zijn en of mijn partner wel bij mij in de verloskamers mocht blijven ook snachts? Bleek daarvoor dus het online leesmateriaal (deels) te zijn. Ben zelf maar gaan googlen naar ervaringen van anderen met pilletjes gerijpte bmm en de ervaringen zijn wisselend.

Rond deze tijd, wanneer ik me weer even heel erg rot voel, heb ik geaccepteerd dat onze zoon er nu eenmaal uit moet en wie weet duurt het nog wel 3 dagen voordat überhaupt iets op gang komt. Dan heeft hij ook nog alle tijd om uit zichzelf te komen. Scheelt ook weer stress want je bent dan al in het ziekenhuis dus geen onverwachtse autorit met weeën.
En ik blijf baas over eigen lijf. Als ik niet wil dat ze kunstmatige dingen doen en og even wil afwachten kunnen ze mij niet dwingen tenzij er noodzaak is voor de baby of mij. Dus even mijn moed verzamelen vanavond en morgen en dan op naar de geboorte van onze zoon!