Rijpen / primen

Dag 1 in het ziekenhuis.

We waren allebei heel zenuwachtig toen we aankwamen. Geen idee wat we nu precies konden verwachten.
De verloskundige wees ons een kamertje toe en na een half uurtje kwam ze me aansluiten aan de ctg en bevoelen.
Mijn man vroeg wat over de maaltijden terwijl ik nog snel ging plassen. Alles werd gemeten (bloeddruk, hartslag en temperatuur).
Ik had een heel hoge hartslag door de spanning. We nestelden ons zo goed als ging in de kamer. En bij het voelen blijkt er nog niet veel veranderd ten opzichte van maandag.

Had ik al verwacht. Ik nam de pilletjes na gevraagd te hebben of dit niet de abortuspillen zijn. Ze gaf aan dat dit een veel lagere dosering is en daarmee dus alleen een klein zetje aan je eigen systeem geeft om in bevalstand te gaan (50 mg ipv 800 mg pillen).
Wij gerustgesteld en ik nam ze in. Een uur aan de ctg gelegen en het viel me echt mee (of juist tegen) wat er gebeurde. We hadden ontbijt besteld, aten dat en besloten even te gaan lopen. Nog wat uit de auto halen en weer terug. Ik was vrij moe, dus terug op de kamer een dutje geprobeerd.
De harde buiken waren echter best aan het toenemen, waarop onze zoon reageerde dus ik sliep niet echt.

De verloskundige sloot me weer aan en ik vertelde dat het vrij regelmatig en wat pijnlijker buiken werden. Dit bleek ook na de ctg dus ik mocht geen tweede dosering van de pilletjes. Wij besloten te gaan lunchen beneden in de kantine. Terwijl ik naar beneden liep namen de buiken en regelmaat toe. Terug op de kamer ging ik timen en waren ze bijna 1 minuut lang om de 3-4 minuten.
Dat leek mij positief. Terug op de gang boven meldde de vk zich dat ze weer kwam meten zo en dat de 3de ctg om half 6 kwam. Eerder zei ze nog half 5. Maar prima. Als de buiken afnamen moest ik het melden. Ik heb dus weer getimed en bleef wakker want ik kwam niet in slaap. De vk zou nog komen en wie weet zette dit wel door.
Rond half 4 kwam ze meten en vertelde ze van de volgende ploeg. Alle metingen waren goed en nu was het weer wachten.
Rond half 6 is er nog niemand te zien. Ik besluit even de gang af te lopen voor heet water en een drinkbouillon. Ik voelde me flauw en had wat hoofdpijn. Keek ook wat scheel door vermoeidheid.
Rond kwart voor 6 toch maar op de bel gedrukt. De volgende vk kwam aan. Die was heel hup hup zonder zich voor te stellen.
Ze vroeg of ik nog een keer bevoeld wilde worden. Ik gaf aan van wel, maar dat ik er niets van verwachtte. De buiken waren vlak voor ze de ctg ging aansluiten namelijk weer afgenomen in intensiteit en regelmaat.
Tijdens het voelen bleek dit ook. Deze vk was erg geduldig, legde veel uit (eindelijk iemand die uitleg gaf zonder dat wij gelijk vragen hoefden te stellen). Na dit gesprek vol met tips en trucks (jouw lichaam, jullie kind, jullie beslissingen,je mag assertief zijn en je hoeft je niet bezwaard te voelen bij wat dan ook),voelden wij ons stukken geruster.
We wisten nu eindelijk hoe het zou gaan verlopen. We hoefden ook de moed niet op te geven, het kan nog steeds spontaan gebeuren/natuurlijk verlopen.
Ze gaf ook aan dat ik paracetamol en een slaaptabletje kon krijgen voor de nacht. Gezien ik van de eerste dosis zo veel harde buiken kreeg, leek dit mij een goed idee. Bij de volgende vk dit aangegeven, die kwam het uiteindelijk pas half 10 brengen.
Zo ben ik toch nog ongeveer 2,5 uur aan 1 in dromenland geweest en kwam ik na het plassen voor nog een anderhalf uur weer in slaap. Daarna echter was ik klaar wakker. Ik zweette me kapot en had een hele heftige pijn in mijn buik. Toen ik opstond kwam er wat waterige vloeistof uit mij. Ik zag geen bloed en het rook niet zoetig en er kwam ook niet meer. Dus verwacht gewoon dat het waterige afscheiding is.
Nadat ik weer was wezen plassen, was de pijn weg, maar ik was klaarwakker. En ik moest schoon ondergoed aan met een inlegkruisje, mocht het toch iets anders zijn,dan kon ik het opvangen.
Afgezien van de bewegingen van onze baby en een paar kleine harde buiken gebeurde er verder weinig eenmaal weer in bed.

Mijn man was ook wakker, hij lag op een stoelbed met heuvels en kon niet meer slapen. Hij kroop even naast mij om te knuffelen.
We praatten wat over vanalles en na twee uur vielen we samen weer in slaap. Totdat de kramp weer in mijn bekken schoot. Toen sliep hij verder op het stoelbed. En ik deed wat fysio oefeningen om de kramp weg te krijgen.

Het ontbijt doet er 3 kwartier over om je te bereiken na bestelling. Dus na het douchen rond half 8 toch mijn man maar wakker gemaakt om te bestellen. Elke keer is het wat met die ontbijtbonnen, elke keer kan net niet besteld worden wat je echt wil eten. Maar goed het is dan ook gratis.
Als vandaag net als gisteren verloopt, heb ik mijn man al aangegeven dat hij gewoon even naar huis kan (voor de katten/dutje in een goed bed) of naar de appie om wat lekkers te halen (en uiteraard mee te nemen haha).
Het avondeten was vond ik trouwens vies. Heb alleen wat soep en een peer genomen. En verder maar aangevuld met een sultana. Ook hier geldt natuurlijk weer, het is gratis voor mij. Mijn man vond het wel te doen, die had zo'n trek, die proefde nauwelijks wat hij at geloof ik haha

Op naar een nieuwe dag.