Kriebels

Bedankt voor jullie reacties!

Uiteraard wil ik eerst fysiek zelf hersteld zijn. De vraag die bij mij blijft is of ik echt fysiek ga herstellen, zodat ik me weer zo lekker voel als voor mijn eerste zwangerschap. Tot nu toe blijkt het heel moeilijk om echt te kunnen sporten, ook vanwege het stuitje.

De bekkenfysio ben ik dus al geweest, maar die kan niet veel meer voor mij betekenen. De osteo is gespecialiseerd in stuitjes, dus ik hoop dat zij iets meer kan.

Voor nu geniet ik ook ontzettend van ons kruipende mormel in huis. Heerlijk knuffelen, met hem spelen en verwonderd zijn door wat hij zo snel allemaal leert of interessant vindt.

Die twijfels houd je altijd, of je er nu voor gaat of over twee jaar. Of zou je echt ervoor kiezen het bij 1 te laten? Zo niet, heeft elke leeftijd voor en nadelen! Bij mij zit er (bewust) ruim 4 jaar tussen. Voordeel is dat de eerste zelfstandiger is en tijdens verlof had ik veel tijd voor mezelf met de oudste op school. Andere kant is dat alles weer opnieuw begint, gebroken nachten, luiers etc etc. Het is echt persoonlijk wat je prettig lijkt en ook dan kan het mee of tegen vallen!

Of je een goede zwangerschap hebt of niet valt ook niet te voorspellen. Ik ben bij de eerste fluitend er doorheen gegaan en de tweede 18 wk misselijk en daarna veel controles omdat er een onregelmatigheid in het hartritme zat. Dus echt een pittige zwangerschap. Zou ik het achteraf gezien anders hebben gedaan? Zeker niet!! Zo verliefd op mijn baby, hij hoort echt helemaal in ons gezin. De twijfel houd je, bij een 2e een 3e een 4e.. dat blijft :)

Wat nou als het allemaal gewoon goed komt? En je ook met baby 2 even moet zoeken naar een ritme waar iedereen oke mee is met een baby gaat sowieso alles op de schop. Tussen mijn kids zit 2,5 jaar en het is precies teveel. Mijn oudste stopte zijn middag slaapje zo'n 6 weken voor mijn bevalling. Ik moest de hele dag doorbikkelen hoogzwanger en pas bevallen. Gelukkig had ik een prima zwangerschap en bevalling. Maar hier is alles helemaal goed gekomen. Het lastigste vond ik hulp vragen. Veel buren vonden het fantastisch als ze eventjes mijn Hummels in de gaten mochten houden of de baby een fles mochten geven( ik gaf bv en 1x per dag kreeg hij gekolfte voeding) zodat ik 6 uur lang zonder baby kon. Het verbaasde mij wat mensen voor elkaar doen.

Ga eerst naar een goede bekkenfysio om van je pijn af te komen en zorg dat je lijf eerst weer beter wordt. Anders kun je tijdens een volgende zwangerschap niets... Ik heb om die reden ervoor gekozen pas weer zwanger te worden toen de oudste zelf de trap op kon lopen, onder begeleiding. Dat scheelt zoveel til en sjouwwerk. Daardoor heeft mijn lijf goed kunnen herstellen en ging de tweede zwangerschap best goed. De oudste was ruim 1,5 toen ik weer zwanger raakte. Dat was voor mijn lijf het beste. En op deze manier kon ik ook nog genieten van de zwangerschap. Mijn tante belandde in een rolstoel door bekkeninstabiliteit. Ze kon zelfs haar pasgeboren baby niet zelf verzorgen. Dat zou ik niet willen riskeren.

Bij mij kriebelde het ook meteen weer!! Een broertje of zusje erbij zou toch zo leuk zijn. Maar bewust wel wat langer gewacht. Nu zal mijn andere dochter 2,5 jaar zijn als de volgende komt. En deze zwangerschap is helaas nog erger als de eerste, dus ik ben blij dat ik een poosje gewacht heb. Dochter kan veel zelfstandig, gaat paar dagdelen naar de psz enz. Zal er wel voor zorgen dat je er fysiek en mentaal weer aan toe bent (zo ver mogelijk natuurlijk). En geniet nu van Brenn!!