Poging 2

Na onze vorige poging in augustus is het even stil geweest.
Ik kreeg een fikse paniekaanval toen ik dacht dat het raak was. En dat beangsigde mij ook weer want zo wilde ik geen zwangerschap in gaan.

Flashbacks naar hoe belabberd en futloos ik me voelde bij de zwangerschap van onze zoon kwamen aan 1 stuk door voorbij. Ik kreeg misselijkheid en hyperventilatie en heel veel tranen.
Ik was depressief tijdens de zwangerschap en na de bevalling.

Ondertussen bij diverse instanties om hulp gevraagd bij een tweede zwangerschap. En nu dat op zijn plaats is voel ik
me veel geruster. Ik ben ook erg gefocust op alleen positieve beelden in mijn hoofd halen. Een broertje of zusje is namelijk zeer gewenst 🥰

De tijd vliegt, zondag mag ik gaan testen als ik niet eerder toch ongesteld word. Ik heb nu nog geen idee welke kant het op zal gaan vallen.
Alleen maar goed haha! Dan kan ik me er ook nog niet druk om maken.
Ik ben erg benieuwd wat er gebeurd qua emotionele reactie als ik een positieve test vast heb. Toch voel ik nu al veel meer vertrouwen in een goede zwangerschap en bevalling.

En wellicht mogen we gewoon nog wat extra lol hebben met poging 3 😉