Wat rustiger

Nou ons avontuurlijke weekend begin ik langzaam weer op krachten te komen.

Vandaag ga ik een klein rondje wandelen buiten met mijn man, eens kijken hoe het gaat. Het bloeden is allemaal oud en minimaal geworden.
Ik durf ook weer meer te bewegen, zonder dat ik bang ben voor weer een plens bloedverlies. Ik ben alleen nog wel zwakjes. Niet in het minst doordat de misselijkheid 3x zo hard terugkwam vanaf dinsdag.
Het kwam zelfs door de medicatie heen dus hallo kokhalzen bij elk klein ding. Na het douchen moet ik ook weer even rustig zitten of liggen en mijn hart klopt als een bezetene in mijn borst de hele dag.
Zolang deze symptomen er zijn, weet ik dat de baby helemaal goed zit.
En ik weet ook dat dit zeer waarschijnlijk mijn laatste zwangerschap/baby zal zijn. Ik en zwanger zijn gaan blijkbaar gewoon niet lekker samen 😅

Ondertussen is mijn man overtuigd geraakt dat hij maandag een piemeltje zag op de echo.
Dat is wel wat vroeg om iets te zien (11w 2 dagen was ik toen). Dus ik denk dat hij of de navelstreng of de nub heeft gezien.
We hebben ook 1 echo foto waarvan ik denk dat de nub erop te zien is, maar ik vind het zelf nog niet goed zichtbaar haha! Mijn vermoeden blijft hoe dan ook een meisje 😜

Eerst wilde ik het geslacht pas weten bij de bevalling, maar nu denk ik toch dat ik een geslachtsecho wil inplannen. Alles was zo onzeker, het zal fijn zijn om dit wel zeker te weten. Toch een soort compensatie controle uit oefenen denk ik.
En dan weet ik ook of en wat ik kan shoppen aan kleertjes 🥰