Overweldigd

Gender reveal gehad! Brenn krijgt een broertje 🩵
Ontzettend leuk, maar ik was wel even in shock. Ik dacht echt dat het een meisje was en dat daardoor alles anders zou gaan qua zwangerschap en bevalling. Nu is het een jongen en dat was een soort trigger voor mijn trauma's 😅
De gevoelens bestaan allemaal naast elkaar, want ik ben ook ontzettend trots en blij op mijn tweede zoon 😍 we lijken ook een naam te hebben gevonden, die proberen we uit.

Het positieve, ik ben gisteren voor het eerst naar de pop poli geweest. Ze namen mijn verhaal serieus en het lijkt erop dat ik eindelijk de hulp ga krijgen waar ik al sinds de bevalling van Brenn naar op zoek ben.
Ik heb vandaag voor het eerst weer gesport. Nou ja, groot woord, maar een half uur bewogen in de sportschool en de blijdschap dat ik mijn doel (actief blijven tijdens de zwangerschap) weer kan voortzetten is zeer aanwezig.
Brenn heeft vandaag ook voor het eerst sinds tijden zonder al te veel morren zijn andijviestamppot met spekjes en rozijntjes helemaal opgegeten. En we hebben lekker kunnen stoeien, na het eten, wat ook eindelijk weer kon.
Over anderhalve week heb ik 3 weken vakantie. We gaan 1 weekje weg in Nederland waar ik erg naar uitkijk.
Brenn zijn nieuwe kamer vordert ook, waardoor ik daarna zijn oude babykamer weer babyproof kan maken. Ik heb flinke nesteldrang (bij mijn eerste lang niet zo erg 😆) dus alleen maar leuk.

Het negatieve, ik ben heel snel door mijn lontje heen. Alle prikkels komen 3x zo hard binnen en ik heb elke dag nog een slaapje nodig.
Ik heb weinig eetlust. Ik vind het lastig om voor mijzelf eten te maken wat voedzaam is en ik wil ook geen eten eten waardoor ik veel maagzuur krijg, pijn in mijn buik of intens veel aankom.
Ik ga hierdoor soms onbewust veel sneller over mijn lichamelijke grenzen. Eten dat door iemand anders is klaargemaakt, graag. Uit eten, helemaal prima. Ik hoor mensen denken, wat lui, maar dat ligt dus aan mijn executieve functies. Die drive/motivatie komt niet op gang. Ik blijf in mijn hoofd hangen.
Met schuldgevoel als gevolg en veelal fysiek ook niet lekker voelen. Ik wil helemaal nier zo afhankelijk zijn van anderen maar merk dat ik dat toch nodig heb op dit moment.

Ik weet niet hoe dit gaat ontwikkelen, of het in deze zwangerschap nog beter wordt. Ik ben weer aan het sporten, ik wandel regelmatig, ik werk wat in de tuin als ik mij goed genoeg voel. Mijn man maakt zo nu en dan een gezonde salade als lunch voor mij naast dat hij savonds kookt. En hopelijk kan de pop poli mij nog helpen met de prikkels draaglijker te maken.
We gaan het zien. Ik heb het de vorige keer ook overleefd, alleen zou ik graag willen leven in plaats van overleven, zodat ik daadwerkelijk ook mooie herinneringen maak.