Ik ben niet gek
In mijn vorige zwangerschap was ik de hele zwangerschap enorm vermoeid. Ik wilde heel graag maar mijn lijf werkte niet mee.
De spieren waren extreem zwaar en pijnlijk bij gebruik. Ik had lang spierpijn, was snel buiten adem, ik kon op een gegeven moment niet eens meer opstaan of vanuit hurk omhoog komen.
Elke keer bij de verloskundige gaf ik dit aan. En elke keer werd gezegd: het hoort erbij, je bloedsuiker had een dip, je hebt een lage bloeddruk en dat is heel normaal. Neem een dropje en heb altijd dextrose bij je en rust wat meer uit je doet nog te veel.
Ik deed echt letterlijk helemaal niets meer, omdat het echt gewoon niet lukte. Maar nooit namen ze het serieus. Ik heb dus verder nooit een suikertest of bloedafname gehad waarin ze echt naar het ferritine keken. Ze keken naar het HB gehalte en dat was het. En mijn HB zat altijd binnen de maten.
Voor deze zwangerschap voelde ik me ook zo. En dit keer wist ik er is iets anders aan de hand door een vriendin die een jaar lang uitgevallen is, waarbij vanalles is getest en onderzocht, om uiteindelijk terug te komen op het ferritine gehalte wat bij haar gewoon veel te laag was. Ik heb dus na wat aandringen bij de huisarts een bloedonderzoek gekregen, mede gericht op ferritine.
En wat bleek: HB goed, ferritine veel te laag (samen met wat andere waarden). Ik slikte de eerste 6 weken van deze zwangerschap dus alsnog ijzerpillen. Rn die eerste 6 weken voelde ik me echt gewoon beter, zeker beter dan de eerste 6 weken van mijn vorige zwangerschap.
Nu heb ik sinds een 4 weken weer enorme spierpijn na het sporten, snel buiten adem, zwaar gevoel bij kleine bewegingen, last van mijn hart wat snel klopt en bij inspanning het idee dat ik out ga.
Dus ik ben weer naar de huisarts geweest. Opnieuw alle waarden te laag, ferritine en HB beiden nog lager dan in het begin van de zwangerschap.
Ik ervaar ondertussen ook weer emotionele problemen, lastig uit bed kunnen komen,geen motivatie of interesse voor dingen/gesprekken etc. Nu lees ik dat dit ook een gevolg kan zijn van laag ijzer.
Dan te bedenken dat ik al bijna aan de antidepressiva zou gaan om te zorgen dat dit gevoel minder werd, terwijl het in wezen kan liggen aan dat veel te lage ijzergehalte.
Ik snap gewoon niet waarom dit vorige zwangerschap door die verloskundigen niet is aangekaart. Ik vind dat best verdrietig en ben ook zeer teleurgesteld in de zorg toen.
Ik zit nu bij een andere verloskundige, maar ook die lijkt niets te weten van het effect van ijzertekort op fysiek en emotioneel welzijn.
Wat is dat toch met de Nederlandse zorg?
Straks dus weer de ijzerpillen halen (ik ga vragen om de ijzerbiglycinaat ipv ferrofumaraat ivm de bijwerkingen). En dan wachten met de antidepressiva. Wellicht is het helemaal niet nodig om medisch te worden.
Dat zou echt een opluchting zijn. Ik wil zo graag ook een keer een wat fijnere bevalling en kraamperiode meemaken. Zeker gezien door dit alles, deze zwangerschap waarschijnlijk mijn laatste is.
reacties (24)