Aftellen

Vandaag helemaal gek geworden van de jeuk. Letterlijk overal op mijn benen en buik.
Ik was zo overprikkeld dat ik in huilen uitbarstte. Toen zat er ook nog een steekvlieg op mijn been waardoor ik vrij plotseling wilde wegrennen en het voelde alsof er bliksem door mijn bekken schoot.
Daarna kon ik niet meer pijnvrij lopen, beide liezen doen zeer. Ik loop al bij de bekkenfysio, die gaf mij dus aan dat als ik het nu al zo erg heb, er niet veel is wat ze kunnen doen om het te verbeteren.
Aftellen dus. Tegen de jeuk gaan douchen en toen op bed gaan liggen. Bijna 3 uur geslapen tegen verwachting in. Daarna voelde ik me ietsje beter.

Ik probeer te denken, ik kan het meeste nog doen, ook al is het met steken pijn. Ik wil ook echt actief blijven, omdat ik bij mijn vorige zwangerschap door minder beweging een moeilijkere bevalling en postpartum had.
Hopelijk gaat de jeuk vanzelf verminderen. Bij Brenn ook wel gehad maar eigenlijk alleen mijn buik en wat later in de zwangerschap. Dit was nieuw.

Ik vind het zo dubbel. Ik ben erg dankbaar voor het kindje in mijn buik, ik kijk er echt naar uit hem te gaan ontmoeten. Maar ik ben ook nu al helemaal klaar met deze zwangerschap. Ik wou dat ik de tijd wat sneller kon laten gaan.
Ik heb behalve mijn gezin nu namelijk niets meer voor mijzelf wat ik leuk vind. Alles staat on hold.
Elke keer is dit zo'n struggle. Want dan kijk je terug op een periode en merk je dat je die momenten helemaal niet goed kan oproepen, omdat je hebt overleefd in plaats van geleefd. En dat wil ik niet, maar helaas gebeurt het me dan toch.

Goed, dit heb ik weer van mij afgeschreven, dus nu weer verder en elke dag de kleine momentjes pakken om te leven. Op naar meer positieve herinneringen aan deze zwangerschap.