Pfff, where to begin
Hey ladies,
Ik zag dat m'n laatste blog van 29 december was... Er is veel gebeurd de afgelopen maand en eigenlijk allemaal klote dingen.
Ik had al eerder een heel verhaal op de I-pad ingeklopt, maar het verhaal was zo lang dat ik buiten het tekstvak zat, waardoor ik het hele verhaal dus niet kon plaatsen omdat ik simpelweg niet bij het knopje kon komen.... En daarna had ik er geen zin meer in....
Maar goed, ik ga snel een poging wagen.
1 januari, (de beste wensen nog voor jullie allemaal!) zijn we (wij vieren en m'n schoonouders) om 9 u s'ochtends richting Oostenrijk vertrokken. Heerlijk! In Duitsland overnacht omdat m'n schoonvader het niet meer trekt om het in 1 keer te doen... de dag erna weer verder. We waren net 30 minuten uit de auto toen m'n schoonmoeder werd gebeld: m'n schoonouders hebben 2 duitse herders. Het hondje van m'n schoonmoeder had wat opgezette klieren, maar haar bloedwaarden waren super. Toch wilde de dierenarts het na laten kijken. De uitslag werd dus doorgebeld: Een zeer agressieve vorm van lymfeklier kanker... Wat 'n klap, wat 'n verdriet! Ze had haar hondje ogenschijnlijk gezond naar het pension gebracht, maar niets bleek minder waar te zijn... Ze zou 2 spuiten met steroiden krijgen om haar nog 'GOED' te houden totdat we terug zouden komen... Dat kon m'n schoonmoeder niet aan, dus ze heeft het zware besluit genomen om haar de dag erna, in het bijzijn van zwager en schoonzusje, in te laten slapen.... Het vakantiegevoel was heeeeeeel ver te zoeken, dat begrijp je....
Maar het kon nog erger: De dag erna hadden we net 10 minuten het bericht binnen dat haar hondje rustig was ingeslapen, toen m'n schoonmoeder weer werd gebeld: Haar zus was met spoed opgenomen in het ziekenhuis: zware long en blaasontsteking... Haar zus Atie, was al uitbehandeld voor uitgezaaide kanker, dus dit was funest voor haar tere lichaam... De artsen gaven haar op dat moment een dag of wat, uiterlijk een week... Nou, dan doe je maar 1 ding: Inpakken en terug naar huis!!!!
31 december waren we nog bij haar geweest, om te kijken hoe het met haar ging, of we de reis konden gaan maken: Voor haar situatie ging het hartstikke goed, was thuis, deed zelf haar dingen, boodschapjes, huishouden, waardoor we de reis aandurfden!!!
De eerste 2 dagen dat we weer thuis uit Oostenrijk waren, was ze volledig van de wereld, verward, zag dingen die er niet waren... Ze hadden haar inmiddels naar de Hospice gebracht... Daarna werd ze helder, kreeg weer wat praatjes... Gelukkig heeft m'n schoonmoeder dit mee mogen maken! Dus onze beslissing om terug te gaan was meer dan goed!!! Ik ben de week daarop, op donderdag nog bij haar geweest in m'n pauze: madam zat in een stoel!?!?!? Zo bizar en tegelijk zo fijn om te zien!!! dat was al anderhalve week na haar ziekenhuisopname! Dus heerlijk gekletst, gelachen, beetje geroddeld, hihi... Het weekend daarop is ze zelfs naar huis geweest en naar het bejaardentehuis waar ze vrijwilligerswerk deed!!! Wat 'n opleving! Zo fijn dat ze dat nog heeft kunnen doen!!!! De dagen daarna kreeg ze natuurlijk de klap van al die drukte... Logisch! Zaterdag avond toch weer 'n longontsteking er overheen, daarna ging het hard... Ze heeft verschrikkelijk veel pijn gehad, zo erg... Uitendelijk is ze toch tot half 2 s nachts aan het vechten geweest. Toen moest ze deze oneerlijke strijd opgeven... Gelukkig heeft Atie nu rust en is ze pijnvrij... Maar m'n lieve schoonmoes heeft het echt zo zwaar! Is ook wel 'n beetje te veel van het goede voor 1 persoon in een maand tijd... Dus vrijdag hebben we een crematie. ik hoop dat het daarna wat rustiger wordt voor iedereen....
Daarna weer leuke verhalen en foto's meiden!
xxx
reacties (0)