Toch nog heen en weer rijden

Waar ik in mijn vorige blog nog aan het hopen, rekenen en hopen was. Blijkt maar mooi weer dat je het allemaal niet kan plannen zoals je het zelf graag wilt. Mijn lichaam had me ook aardig voor de gek gehouden een dikke week lang. Vanaf vorige week maandag al buikpijn. Dus bijna elke dag dacht ik wel nu wordt ik ongesteld. Maar nee, zo gingen er aardig wat dagen voorbij. Ook vorig weekend misselijk geweest. Dus samen met mijn vriend besloten om toch maar een test te gaan doen (zijn er uit eindelijk 3 geworden op verschillende dagen). Maar wat we allebei al wel dachten negatief. Vorige week maandag op vakantie, dus als ik nu ongesteld zou worden, zou het betekenen dat ik vanuit Drenthe heen en weer mocht rijden. Dinsdagavond, ja hoor beetje bloed verlies. Toch weer die waterlanders die over mijn wangen biggelde. Ondanks dat we er toch wel vanuit gingen dat we niet zwanger zouden zijn, hoopte ik vooral op een klein wondertje. Maar toen de vraag, moet ik nu donderdag naar het ziekenhuis rijden of toch vrijdag. Voor de zekerheid woensdag ochtend even het ziekenhuis gebeld. Maar toch vrijdag rijden. Vrouw aan de telefoon zei ook nog, je kan ook wachten op je volgende cyclus of komt dat niet uit met de volgende afspraak. Uhmmm neee dat komt totaal niet uit, dat is na onze afspraak en het idee dat er dan nog een maand overheen zou gaan. Nee we rijden gewoon even een ochtendje heen en weer. We willen de 17de gewoon horen wat ze voor ons kunnen betekenen. Dus vrijdagochtend om 5:00 uur de wekker om te tempen... en er gelijk maar uit. Vriendlief en bonuszoontje lagen nog lekker te slapen. Dat hadden we ook zo af gesproken. De kleine man hadden we al wel verteld de avond daarvoor dat als hij wakker zou Tanka (zoals hij me noemt) er niet zou zijn en dat hij wat leuks ging doen met papa. 5:45/6:00 uur zat ik in mijn auto op weg naar Voorburg. Nou ik kan jullie vertellen, dat rijdt heerlijk zeg. Bijna geen verkeer op de weg, dus lekker doorrijden. Iets over 8:00 uur kwam ik aan in Voorburg. Ik hoefde ook niet te wachten dus kon zo doorlopen en werd ook gelijk geholpen. Ik had nog niet ontbeten en dat werd me ook wel een beetje kwalijk genomen. Uhmm ik wist niet dat ik al gegeten had moeten hebben, en op dat tijdstip dat ik op was gestaan, krijg ik toch vrij weinig door mijn keel. Maargoed, eerste buis was zo vol en het tweede kleintje lukte echt niet meer. Maar volgens de vrouw die me prikte hadden ze genoeg. Heb nog aangeboden om uit mijn andere arm ook bloed te halen, maar dat was niet nodig volgens haar. Daar gaan we dan vanuit. Toen ik klaar was nog even snel naar huis en dan weer terug naar Drenthe. Daar stonden de mannen al op me te wachten. Bloedprikken nummer 1 is achter de rug. Nu door temperaturen en dan mag ik tijdens mijn temperatuur verhoging nog 2 keertjes langs gaan om te prikken. En dan is het daarna gelukkig snel 17 oktober!!! Als ik aan die datum denk, krijg ik toch wel beetje de kriebels in mijn buik. Wat hebben ze kunnen vinden en wat kunnen ze voor ons betekenen.........