Geen geduld meer voor volgende echo

Oké, bijna 17 weekjes zwanger. Naast de ongemakken van de placenta previa gaat het redelijk goed. Ik voel de baby meermaals per dag, soms zachtjes, en soms echt al een schopje. Gisteren verschoot m'n man er van en door het lachen konden we niet verder voelen.. Volgende week gaan we eindelijk weten wat het wordt, we willen beiden een meisje. En ik denk dat het een meisje wordt, manlief voelt dat het een jongen wordt. 50/50, ondertussen heb ik al meer vrede met de gedachte dat het een jongen kan worden. Praktisch gezien zou het ook makkelijker zijn, ik heb nog zoveel kleertjes van m'n andere kindjes. De kleertjes van ons dochtertje heb ik allemaal weggegeven, die zou ik sowieso niet gebruiken als het een meisje is. Soms voel ik me schuldig tegenover haar, dat we zo gelukkig zijn met de nieuwe baby op komst, waardoor ik met momenten niet aan haar denk. Wat anderzijds ook weer goed is, want het leven gaat helaas verder. Ik hoop dat ze in onze gedachte er toch een beetje bij is/zal zijn als grote zus.