Vreselijke bevalling
Bij deze mijn bevallingsverhaal.. Ik zou normaal gezien op 25 januari op gewone controle moeten maar door omstandigheden hadden we dit verschoven een dag later. Dus op 26 januari rond de middag aande monitor, wat was ik blij toen ook mijn harde buiken eindelijk eens geregistreerd werden. Ze deed nog een groei echo en een vaginaal onderzoek omdat er toch enige regelmaat zat in de harde buiken. Zegt ze ja ga maar binnen, je gaat bevallen. Lag ik daar even met mijn mond vol tanden, ondankt ik zo opgelucht was dat het eindelijk zo ver was had ik plots ook wel wat last van gezonde stress. Dus op naar de kliniek, gelukkig niet ver rijden. We kregen een kamer toegewezen, weer even aan de monitor, die registreerde de weeën niet. Ik gaf aan dat ik wel degelijk actieve weeën had en werd naar de verloskamer gebracht. Manlief mocht uiteindelijk toch niet mee in de verloskamer, hu wat?? even discussie, en dan overeengekomen dat hij binnen mocht komen voor de bevalling zelf. Oké, infuus gekregen, in mijn armplooi wat heel onconfortabel zat. Om 14u30 werden mijn vliezen gebroken en werd er wat in het infuus gespoten om de weeën sterker te maken. Ik kwam echt in een weeënstorm terecht, en bij elke wee zat de vroedvrouw vanbinnen te voelen, wat een pijn. Dan kwam de gyné, ook nog eens voelen, ik zat op 4 cm om 15u15. Manlief belde of hij snel iets kon eten, ik ja doe maar, ben nog niet halfweg. Ik had nog niet goed en wel toegelegd toen de gyné zei dat ik al wat moest meepersen omdat haar hoofdje niet goed indaalde. En elke wee weer die hand mee erin om te voelen. Ik weet niet wat pijnlijker was, de weeën of getoucheerd worden. Nog geen kwartier later zei ze om hard mee te persen en daar was plots onze baby! Van 4cm naar de geboorte in 20 minuten.. Manlief was uiteraard te laat, ik wist helemaal niet wat er gebeurde. Ons dochtertje werd meteen meegenomen voor onderzoek (blijkbaar standaard hier), en de gyné was bezorgd om het bloedverlies. Er werd langs alle kanten geduwd, geknepen en getrokken aan mijn buik om mijn baarmoeder te laten krimpen, elke 5 minuten vaginaal onderzocht omdat ze vermoedde dat de baarmoederhals zelf wat gescheurd was. Ik heb nog nooit zo'n pijn gehad in mijn leven. (de spieren van mijn armen en schouders zijn verrokken van mij vast te klampen aan het bed) Uiteindelijk besloot de gyné mij even te laten inslapen zodat ze goed kon onderzoeken en eventueel hechten. Toen ik wakker werd hebben ze mij vanbinnen niet meer hoeven onderzoeken maar kwamen om de 10 minuten wel nog op mijn buik duwen. Een marteling, heb er geen andere woorden voor. Gelukkig kwamen ze ons dochtertje brengen en mocht ze eindelijk knuffelen en aanliggen bij mij. Manlief mocht ook even binnen op de verloskamer. Na een kwartiertje namen ze haar weer mee. Rond 19u mocht ik eindelijk naar de kamer met ons prinsesje, waar de trotse papa ongeduldig aan het wachten was. Die nacht zijn ze nog een paar keer komen duwen en ik was zo blij toen ik de volgende ochtend al ons ontslag kreeg. En eerlijk, ja een baby maakt veel van de pijn goed, maar heb er toch een licht trauma aan overgehouden. Zelfs de gyné was geschokt dat het zo snel was gegaan.. Maar nu zijn we lekker thuis, en genieten we enorm van mekaar.
reacties (9)