Na weer wat reacties te hebben gelezen, weet ik weer wat jouw verhaal is. Ik denk dat de grootste winst valt te behalen in de relatie tussen jou en je schoonmoeder. Wat zou er voor nodig zijn om jullie contact te verbeteren?
Zo te horen zitten jullie met elkaar opgescheept zonder dat het voor een van jullie een eigen keuze was. Voor haar niet fijn om bij jullie in te wonen en maar dankbaar te moeten zijn voor het dak boven haar hoofd, voor jou niet fijn om met een schoonmoeder te leven die voor geen meter bijdraagt en er maar beleefd tegen te moeten blijven. Jullie hebben nu irritaties maar elkaar, terwijl je misschien ergens juist wel bondgenoten bent. Misschien is er al veel te veel voor gebeurd hoor, maar is er ergens tussen alle frustratie ruimte om dat voor haar te voelen, haar zo te zien? Denk je dat ze jou zo kan zien? Want hoe fijn zou het zijn als jullie niet meer elkaars energie wegtrekken.
Eerlijk voel ik maar weinig voor haar.. ik heb uiteraard respect, wa´t het blijft de mama van mijn man. En misschien is het ook wel deels mijn fout, om ermee in te stemmen in het begin. Maar dat is allemaal een beetje verbloemd geweest, onder het mum van ze gaat helpen als jij naar het ziekenhuis moet met O. (Dat was de periode dat onze oudste dochter nog leefde en onder behandeling stond) Terwijl dat eigenlijk ook perfect geregeld kon worden moest ze niet inwonen. Wij gingen soms ook logeren bij oma en opa als het nodig was, of ze kwamen bij ons thuis. En langs de andere kant, als zij niet wou inwonen, waarom heeft ze niks gezegd? Voor haar was het allemaal prima want dat is hier de gewoonte om met familie samen te wonen. Maar ik ken genoeg schoonmoeders die wel helpen. Mijn man zei een hele tijd geleden dat ze niet helpt omdat ik in het begin 'te streng' was, omdat ik bijvoorbeeld vroeg om niet meer de vaatdoek van de afwas te gebruiken om het toilet mee te kuisen.. of om haar haren op te kuisen uit bad na de douche (wat ze overigens nog steeds niet doet) In het begin zei mijn man ook nog wat qua hygiëne en zo, maar na 2 dagen deed ze gewoon weer verder, dus het is een verhaal zonder einde. En dat geeft de frustratie en extra stress, bovenop alle zorg die ik al heb en het feit dat ik er dus regelmatig alleen voor sta wanneer mijn man werkt en we mekaar wekenlang niet zien
Moeilijk hoor, als je zo ver uit elkaar staat en zij helemaal niet beweegt 😕
Klinkt pittig… maar het hoeft niet perfect, zo hoef je echt niet elke dag te stofzuigen of vers eten te maken (waarmee ik niet bedoel afhalen maar bv porties invriezen en opwarmen op de drukste dagen).
Even met alle respect gezegd en puur vanuit mijn perspectief: Letterlijk elke dag stofzuigen lijkt mij tamelijk overdreven, al kan er natuurlijk een goeie reden voor zijn, zoals (ernstige) allergieën. Ook elke dag een volkomen verse maaltijd maken is leuk en aardig, maar lang niet altijd haalbaar, denk ik zo, zeker niet met meerdere kleintjes om je heen. Logisch natuurlijk dat je wil dat iedereen gezond en goed eet, maar gun jezelf aub ook wat rust.
Ik zou allereerst even naar je takenpakket kijken om te zien of er misschien iets te veranderen valt om de druk te verminderen, al is het maar tijdelijk. Vraag je ook af of het belangrijker is dat je huis permanent spik-en-span is of dat jij een prettige (en niet oververmoeide) mama kan zijn, al ligt er af en toe wat rommel. Als ik aan mijn eigen jeugd denk herinner ik me dat er wel een beetje rommel was, maar dat mijn moeder WEL altijd aandacht KON hebben, en daar ben ik eeuwig dankbaar voor, veel dankbaarder dan wanneer ik had kunnen zeggen dat er nooit iets van z'n plek lag.
Denk ook aan dingen als bijv op 1 dag van de week het eten voor de rest van de week maken of flinke porties invriezen voor de dagen waarop het echt even niet gaat, waarbij je kan vragen of schoonmoe ook even haar handen uit haar mouwen kan steken...
Laat schoonmama in ieder geval niet zomaar over je heen lopen, want daar klinkt het nu wel naar. Het is 1 ding als ze een weekje komt logeren, maar als zij echt inwoont, hoort ook zij haar steentje bij te dragen, of dat nou financieël is (waardoor je man misschien net iets minder hoeft te werken en er meer voor zijn gezin kan zijn) of door wat taken op te pakken. Haar aanwezigheid op zich brengt namelijk al extra taken mee, dus waarom dumpt ze dat op jou? Zij is toch zeker ook volwassen? Mankeert ze iets ernstigs waardoor ze letterlijk niks kan? Als ze niet bereid is te helpen, dan zou ik me echt afvragen waar ze het recht vandaan denkt te halen daar te mogen wonen... Maar goed, makkelijker gezegd dan gedaan, want misschien zijn er dingen die wij niet weten.
Hoe dan ook, lees de tips van anderen en ga ook een gesprek met je man aan. Geef aan dat je het zo niet redt en probeer er samen uit te komen. Geef ook aan dat de schoonmoeder niet erg behulpzaam is, want iets zegt me dat als je daar te lang niks aan doet, dat een zeer vervelende dynamiek in de familie op kan gaan leveren. Succes in ieder geval!
Helemaal waar wat je zegt, het onderliggende probleem is vooral de schoonmoeder. Ik kan er een boek over schrijven.. ze mankeert niks en kan nog perfect zelf alles doen, ze kookt zelf want mijn eten moet ze niet hebben (ter verduidelijking, ik verblijf in het thuisland van mijn man en er is dus ook al een cultuurverschil). Maar daar knelt het schoentje al, want na haar kooksessie blijft het vuil liggen en mag ik kuisen. Doe ik het niet dan blijft het gewoon zo vuil. Soms zegt mijn oudste zoon er iets van (uit zichzelf want ik bespreek die dingen niet met de kids zodat ze geen negatieve gevoelens krikgen tov hun oma) en dan zegt ze dat hij zijn mond moet houden en weg moet gaan. Dus ze profiteert echt wel, zoals ik zei net alsof ze op hotel zit.
Ik zou eens gaan praten met je man. Hoezo woont schoonmoeder bij jullie in en doet ze niets? Ik vind dat zij gerust mee mag helpen. Als zij meer helpt, heb jij meer rust, dan volgt je baby ook.
Ze woont daar omdat haar kinderen haar huis hebben verkocht... Ik begrijp nog steeds niet waarom, behalve dat iemand dat geld blijkbaar in eigen zak heeft gestopt...
Ja dat is in grote lijn zo, wel iets gecompliceerder hihi. Ze woonde op verdiep 6 zonder lift, en klaagde dat ze de trap niet meer op kon. Manlief vond het een goed moment om moeder in huis te nemen omdat ze zogezegd niet meer goed te been was. (Wat later dus gewoon erg overdreven was want madam kan nog zeer goed lopen) Appartement stond op haar naam, maar was wel degelijk mijn man die dit kocht. Toen verkocht en moest hij alles delen met zijn broers omdat er anders ruzie zou zijn.. als we ze nu uit huis zouden zetten, dan ontploft er een bom in de familie en zijn wij de boosdoeners, terwijl wij wel de enigen zijn die haar onderhouden en zo.
@Hopeful2020 je laat echt teveel over je heen lopen en daarmee houd je de situatie in stand. Wees duidelijk. Dan maar ruzie.
Een robotzuiger aanschaffen, scheelt echt tijd!
Waar kunnen de kids mee helpen? Want als ze zo oud zijn dat ze met vriendjes naar school kunnen lopen... Dan kunnen ze misschien ook een klein taakje uitvoeren. Zijn de oortjes gecontroleerd van de baby? Als ze plat liggen kan dat druk op de oren geven. Met een zetpil naar bed, als dat werkt hebben ze last en kun je langs de huisarts gaan. Bekijk elke dag wat moet, wat je wil en wat je kan. En anders zijn er vast wel ergens mensen die je misschien wel even willen helpen, ze moeten alleen wel weten dat je een extra hand nodig hebt.
Dat ga ik eens proberen! En de oudste zoon helpt wel met verschillende takjes, daar hoef ik zeker niks van te zeggen
Sterkte meid! Meer dan je nu doet, hoeft echt niet. Duw de stofzuiger maar eens bij schoonmoe in handen
Dingen die hier werkten met 3 kinderen in 3 jaar tijd en een man die onregelmatig werkte:
- Een box voor de baby, dan kan de peuter er niet bij. De baby soms in de draagzak als je zelf iets aan het doen bent, dan kan de peuter er ook niet bij.
- Peuter even voor een scherm en dan in een half uurtje heel veel doen in huis. Dan scherm uit en lekker met je kinderen wat doen.
- kritisch zijn op je huishoudelijke taken: moet het nu, is het goed genoeg? Het kan vaak echt minder
- peuter in kinderstoel met fruit of klei, baby in wipstoel op tafel, jij daar de was vouwen, of eten voorbereiden, of zelf even koffie drinken.
- baby in ledikant spelen, peuter op de babykamer met wat speelgoed spelen, jij bovenverdieping stofzuigen, of de bedden opmaken, de was opbergen, etc.
- overdag al het eten voorbereiden zodat je in de avond geen drukke spits hebt en je keuken al een eind opgeruimd is, dan kun je eerder je bed in.
- 2x per dag opruimen en niet vaker. Voor de lunch en voor het avondeten is het hier. Daartussen is het gewoon ontploft en dat is prima.
- tijdens de dutje zelf op de bank of je bed ploffen en minstens een half uur niks doen. Hooguit chocola eten, een boek, wat Netflix ofzo, maar even niks moeten.
- elke week minstens 1x een uur echt voor jezelf. In bad met een boek of film, buiten wandelen met je man, met een vriendin ergens lunchen, wat dan ook.
En als het teveel is, wat het soms gewoon is, dan echt aangeven. Je man een vrije dag opnemen of twee halve dagen en jij in die tijd opladen.
Ik snap dat het ingewikkeld is met je schoonmoeder. Zijn er dingen die ze wel wil doen? Even de baby overnemen, of een rondje wandelen met de peuter bijvoorbeeld? Elk half uurtje kan verlichting geven.
hier helpt het om schoonmaak schemas te hanteren, zodat je niet elke dag alles doet en dan nog denkt ; wat heb ik eigenlijk gedaan vandaag,? Dan moet je echt consequent zijn en als er dan wat vlekken op de spiegel vd badkamer zitten, niet ff snel doen, maar denken 'nee, nu dus gewoon niet, dinsdag zijn ze aan de beurt'.
Als je schoonmoeder niks mankeert, kan je dr best aan het werk zetten. Gewoon doen alsof je gek bent "Vanavond eten we sperziebonen, wil jij ze even vast klaarmaken' en dan gewoon alles in dr handen geven.
Of, "ik ga even de kinderen naar school brengen, wil jij de ontbijt spullen opruimen" en dan de vaatdoek in dr handen. Hoef je helemaal niet lelijk te doen, maar soort van de aanname dat mensen iets gaan doen voelen ze zich soort van verplicht om te 'gehoorzamen'. Kijk, mijn schoonmoeder mankeert van alles, maarze kan wel ff de baby vasthouden ofzo of opletten.
Kan je echt helemaal niks met dr, dan zul je het toch zelf moeten doen. Zorg goed voor je eigen vitamine, goede voeding is heel belangrijk in hoeveel energie je hebt en hoe jij je je voelt.
Die middagpauze moet je gewoon nemen hoor, als het kan, doe je ogen dicht. Functioneren met slaaptekort is sowieso geen pretje hoor, alles lijkt heftiger en zwaarder dan het eigenlijk is.
Mijn baby zet ik in de wipper of in de draagdoek als ze anders aan de genade van zuslief is overgeleverd.
Mocht het zo zijn dat je een perfectionistische mindset heb...laat het gaan want je maakt jezelf gek. Oh en die van 7 en 10, die kunnen ook flink de handen uit de mouwen steken, je bent geen slaaf ;-). Succes -x-
Oudste zoon helpt wel waar hij kan! Ze ruimen zelf hun kamer op, tafel afruimen, even op zusje letten.. de rest doe ik zelf, want als ik al eens iets vraag, zit schoonmoeder te zuchten alsof ze al uren aan het kuisen is. Dat schema is wel een goede tip! En nee ik ben gelukkig niet perfectionistisch kngesteld, maar ik heb wel graag een proper huis 
Dan maar zuchten...niks van aantrekken.Zolang zij niks mankeert en niet op leeftijd is mag je heus wel wat dingen aan haar overlaten.
Hup die schoonmoeder het huis uit. Je hebt er niks aan en eigenlijk heb je er alleen last van. Kijk daarnaast of je toch af en toe tijd voor jezelf kan maken.
Als het maar zo makkelijk was.. helaas een gevoelig onderwerp om over te spreken, ik weet nooit hoe eraan te beginnen
Gewoon aangeven dat je het heel fijn vond maar dat je het fijn ziu vinden om weer alleen te zijn met je gezin.
Dit zou ik ook niet trekken...wat kun je nog doen om praktische hulp in te schakelen?
Niet veel, mijn familie is allemaal in België. Mijn vriendin stak wel eens een handje toe maar heeft nu een ook een baby'tje. Het is maar voor een periode dat ik alleen zit, maar ondertussen moet ik het wel voor mekaar krijgen..
reacties (30)