Bijzonder mooie bevalling

Vrijdag 22 januari 2021, de geboorte van ons wonder mooie zoontje!

Zoals gewoonlijk ging mijn vriend om 7uur weg, ik werd iets voor 8 uur in de morgen wakker, ik voelde een soort 'ballonnetje' knappen en hoorde dit ook.
Ik dacht direct mijn vliezen zijn gebroken (39w1d), toen ik opstond en naar de badkamer liep voelde en zag ik niks lopen. Ik ben toen gaan plassen en ook toen niks opgemerkt!
Na het afvegen voelde ik met mijn hand en ik voelde dus dat het best wel nat was😅 toen ik opstond druppelde het beetje bij beetje op de grond, ik heb toen mijn vriend gebeld maar omdat die net begonnen was met werken pakte hij niet meteen op.
Kort daarna heb ik hem een appje gestuurd met bel me mijn vliezen zijn gebroken. Toen heb ik mijn moeder gebeld en daarna de verloskundige. Toen ik haar aan de telefoon had stortte er ineens een hele plens vruchtwater. Ik vond dit best spannend omdat het voor mij de 1e keer was en ik helemaal alleen was, gelukkig Kort daarna kwam mijn vriend en moeder tegelijk aan, de weeën waren op dat moment nog heel makkelijk op te vangen.
Om 09:00 u was de verloskundige er, omdat mijn vliezen al gebroken waren wilde ze niet gelijk toucheren omdat dat meer infectie gevaar met zich mee brengt, ik zou opnieuw moeten bellen wanneer ze heftiger werden. Zo gezegd zo gedaan om 10:00u maar weer gebeld
Ze waren heftiger, nog steeds wel te doen maar niet prettig laat ik het zo zeggen. Kort daarna was ze bij mij thuis en toen toucheerde ze wel, ik had op dat moment 3cm ontsluiting. De afspraak was dat ik om 12:00u in het ziekenhuis zou zijn. (Ik wilde in het ziekenhuis bevallen)
12:00u aangekomen in het ziekenhuis, opnieuw gekeken en op dat moment zat ik op 5 cm. Het ging vrij vlot voor de 1e zei ze, ik was dus enorm blij. Van 12:00 tot 16:00 uur blijven lopen/zitten/liggen alles om de weeën maar op te vangen maar ze werden op den duur zo heftig dat ik om de pijnbestrijding mogelijkheden vroeg.
Ik wilde die als de ontsluiting niet opgeschoten zou zijn, anders wilde ik het zonder. helaas zat ik 4 uur later nog steeds op 5cm en heb ik voor een ruggenprik gekozen. Rond 16:30 was die gezet, helaas pakte die alleen aan me rechterkant maar dit was al zo'n verlichting dus ik was allang blij!
Vervolgens ben ik terug op de kamer gekomen rond 17:00u. Ik voelde dus alleen links de weeën maar nu voelde ik ze ook rechts weer en ze waren nog heftiger dan daarvoor, ik vermoedde dat ik persweeën had omdat ik echt een pers drang kreeg die ik niet kon tegen houden. De verloskundige kwam en toucheerde weer maar vertelde dat ik nog steeds maar 5cm ontsluiting had.
Die heeft de verpleegkundige geroepen om mij weeën opwekkers gegeven omdat ik te lang op 5cm bleef hangen. Om 17:20 hebben ze me aangesloten waarop ik 10 minuten later riep dat ik geen gek was en persweeën had. Ze waren zo extreem je kan dit makkelijk van normale weeën onderscheiden!
Mijn vriend ging toen een andere verloskundige halen hij kwam de kamer op en zei; ja zij zegt dat ze wel persweeën heeft, ik moest in mezelf toen echt wel lachen! De verloskundige toucheerde en vertelde dus dat ik gelijk had, ik had 10cm dus volledige ontsluiting en mocht gaan persen! (Told you so, dacht ik in mijn eigen😅)
Om 17:30 +\- begonnen met persen en om 17:44 is ons mooie zoontje geboren. Helaas wel op 2 plekken ingescheurd maar eerlijk gezegd geen last van gehad, ik had mijn stuitje gekneusd door het persen en daar heb ik 'n week last van gehad. Ik kon niet zitten, liggen of lopen alles deed zeer. De hechtingen brandde alleen bij het plassen maar dat was na ongeveer een weekje ook weg.

Al met al een bevalling van ongeveer 10 uur gehad wat best vlot is voor een eerste en ik kijk er vol bewondering op terug. Oke, een pretje is het niet en mensen die zeggen dat het geen pijn doet die liegen. Pijn doet het zeker, maar is 't het waard? Meer dan zelfs.
Als je me nu zou vragen om de pijn van een wee te omschrijven, ik weet het oprecht niet meer. Het enige wat ik nog weet is dat de persweeën branden en dat 't gewoon pijn deed. Maar ik zou het 100 keer overdoen! Zo iets bijzonders maak je maar 1 of een paar keer mee in je leven, ik had het voor geen goud anders gewild.