1e week na de bevalling.

22 januari is ons zoontje geboren om 17:44. 3,5 uur later mochten we naar huis. Ivm de corona was niemand in het ziekenhuis maar gelukkig stonden mijn ouders en schoonmoeder ons thuis op te wachten. De 1e 2 nachten is mijn moeder blijven slapen omdat ik een gekneusd stuitje had ik en daarom kon ik bijna niet lopen of zitten. Door de corona hebben we het kraamvisite verdeeld over de weken, de ene dag die de andere dag de andere. Ik moet zeggen dat ik dat wel fijn vond ook omdat ik zelf nog niet veel kon.

Helaas kwam ik niet onder mijn kraamtranen uit en stond ik op de 3e dag onder de douche tranen met tuiten te huilen, ik voelde me zo leeg. Ineens was mijn buik weg.. en omdat ik mij zo'n slechte moeder voelde, omdat ik niet kon zorgen voor mijn kindje op de manier zoals ik wilde doordat mijn stuitje gekneusd was en alles nog zeer deed. Als hij huilde stondde andere vlugger aan de box of aan zijn bedje als mij omdat ik dus moeizaam kon zitten/lopen en opstaan. Het voelde alsof ik mijn zoontje te kort deed, wat niet was natuurlijk maar ja die hormonen he😅 Ook was ik bang dat mensen mij een slechte/luie moeder vonden omdat ik dus niet zo snel was. Gelukkig kon ik na 'n weekje weer beetje bij beetje vooruit en kon ik alles zelf weer! Dit voelde zo goed en mijn traantjes verdwenen als sneeuw voor de zon! Ik kon eindelijk genieten en ik voelde mezelf 100% een top mama☺️