Hallo tweede trimester

Hoihoi,

Wat een gek idee om te zeggen. Het is zover. Ik ga voor het eerst in mijn leven het tweede trimester in!

30 januari heb ik de laatste echo gehad bij de fertiliteitskliniek. Een mooi klein mensje dat precies een week was gegroeit tenopzichte van de echo van 23 januari. Ik heb dus afscheid mogen nemen van de lieve artsen daar en hopelijk hoef ik er ook niet weer te komen totdat ik eventueel een broertje of zusje voor deze spruit zou willen.

7 februari heb ik de intake en een echo gehad bij de verloskundige. Dit vond ik wel echt heel erg spannend. Ik was zo bang dat het mis zou zijn. Gelukkig was deze afspraak al als eerste in de ochtend dus ik hoefde niet de hele dag te wachten in onzekerheid. 
Uitwendig kreeg ze de kleine niet heel goed in beeld dus we hadden toch besloten om inwendig eens te kijken. En daar was werderom een prachtig mensje gespot met een sterke hartslag en al kleine armpjes en beentjes. Wederom weer een week gegroeit ten opzichte van de vorige echo. 

22 februari de termijnecho. Meteen een mooi flikkerlichtje in beeld en een kindje dat druk is aan het bewegen. Heel erg gek om dat zo in beeld te zien terwijl je vanbinnen nog niks voelt. Ik kreeg te horen dat de placenta achter ligt dus de kans dat ik de kleine wat sneller voel is aanwezig, wat ik wel erg leuk vind. Ook heb ik het hartje voor het eerst echt gehoort. Wat een mooi geluid is dat.

5 maart heb ik de 13 weken echo gehad. Alles was wederom goed en de NIPT uitslagen waren ook prima. Geschat op 12+4 en dat is precies het termijn wat ik deze dag zou zijn dus de kleine loopt perfect op schema. 

In de eerste paar weken heb ik bijna geen kwaaltjes gehad afgezien van de oververmoeidheid en totaal geen eetlust hebben maar hier is vanaf 7,5 week wel verandering in gekomen. Ik heb het gevoel alsof ik 24/7 een kater heb. Moe zijn maar niet inslaap kunnen komen, constant misselijk, buikpijn alsof je teveel bij een All you can Eat restaurant hebt gegeten en hoofdpijn zijn toch wel de vervelendste klachten. Ik ben inmiddels ook alweer 7 kilo afgevallen.
Maar ondanks dat ik mij heel naar en ziek voel, klaag ik absoluut niet. Ja, het is vervelend. Ja, ik voel mij ontzettend slecht. Maar ook Ja, ik ben ZWANGER! Eindelijk een mooie gezonde zwangerschap. Daar heb ik deze paar weken/maanden bikkelen wel voor over hoor! Je krijgt er zo wat moois voor terug.

Ik voel mij nu wel een stuk rustiger omtrent of het wel goed gaat met de baby. Nu ik in de 13 weken kom is er een pak van mijn schouders af. Natuurlijk heb je nooit 100% garantie maar voor mijn gevoel ben ik nu wel echt uit de 'gevarenzone'. Ik kan nu gaan genieten en durf ik mijn eerste aankopen te doen voor de kleine. Ook ga ik langzaam beginnen met de babykamer. Alles in een rustig tempo, geen haast.

Alles komt goed.

Liefs.