Ohnee, alsjeblieft niet.

Hoihoi,

Vanochtend heb ik een echo gehad op CD12. Vol goede moed die kant op. Ik had wel verwacht dat het niet zo positief zou zijn als de vorige cyclus aangezien ik veel minder bijwerkingen heb gehad van de Letrozol dan voorheen.

Ik heb een follikel aan de rechterkant van 10mm. Oke, er is wel groei maar lang niet zo goed als gehoopt.
Bij de vorige cyclus had ik op CD10 2 follikels van 14 en 15mm dus dit is nu een beetje balen. Ze had liever er eentje gezien van minstens 13mm.

Het kan nu 2 kanten op.
Vrijdag 18 juni heb ik om 14.15 weer een echo. Als er geen verdere groei te zien is dan word er een nieuw plan van aanpak opgestelt. Waarschijnlijk word de dosis Letrozol verhoogt naar 5mg aangezien er kans is dat mijn lichaam al een resestentie begint op de bouwen.
Maar er is ook kans dat de follikel nog wel groeit. Letrozol blijft namelijk tot 20 dagen in je systeem dus het kan ook gewoon een verlate reactie zijn. Als de follikel 14mm of groter is dan gaan we het nog even in de gaten houden. Mocht hij nou echt 19/20mm zijn dan doen we de inseminatie zaterdag.

We hopen natuurlijk op dat laatste maar ik vind het wel heel typerend dat mijn lichaam na zo'n goede start zegt, "HAHA, en jij dacht het redelijk goed voor elkaar te hebben. Mooi niet, we gaan nog wat roet door het eten heen gooien.'

Ik weet dat je moet vertrouwen op je eigen lichaam maar ik kan er niks aan doen dat dat vertrouwen langzaam minder word. Het is elke keer wel weer wat..
En dan zie je om je heen weer de zoveelste die maar, heel grof gezegt, een keer met de benen wijdt gaat en oepsie zwanger. Foutje bedankt.
Af en toe word ik daar wel een beetje moedeloos van. Waarom lukt het mij niet gewoon. Waarom doet mijn lichaam zo moeilijk...

Veel mensen beseffen niet dat je niet kinderen 'neemt'. Kinderen mag je krijgen...als het je gegeven is.
Was het allemaal maar zo makkelijk,

Liefs