Hoihoi,
Vandaag is de eerste dag in het gehele traject dat ik echt hard gehuilt heb. De eerste keer dat ik echt even veel verdriet had om het feit dat het niet 1,2,3 lukt om zwanger te worden. Om het feit dat ik heel graag zwanger wil worden maar dat mijn lichaam nog even nee zegt.
Vandaag kreeg ik te horen dat een goede vriendin zwanger is. Natuurlijk hartstikke blij voor haar! Ik kan mijn geluk voor haar niet op maar toch viel het even rauw op mijn dak. Ik heb even flink gehuilt.
Na het nieuws in onze groepsapp, (we zijn met ons 3en waarvan 1 ook al zwanger is), had ze mij meteen gebelt. Ze wou het toch even persoonlijk met mij over hebben aangezien ze weet met hoeveel moeite het gaat bij mij en ze een beetje bang was om het mij te vertellen, vooral omdat ze eigenlijk nooit zo met zwanger worden bezig is geweest. Superlief natuurlijk en dat deed mij toch wel even goed.
Vanaf dat ik het traject inging zei ik altijd; 'Dat is lachen, ben ik de enige single en ben ik straks als eerst zwanger.' Nou, mooi niet dus.
Hartstikke fijn dat alles zo makkelijk bij hun ging en ik gun ze natuurlijk alles van de wereld. Het zijn ontzettende dierbare vriendinnen van mij en zal voor geen goud zonder hun kunnen en dat maakt het gevoel wat ik nu heb zo lastig.
Ik ben blij en enthousiast maar aan de andere kant ook boos en verdrietig. Niet op hun maar op de situatie van mijzelf. Mijn verlangen naar zon klein mensje is zo ontzettend groot, waarom word dat mij nou niet gegunt. Ik voel mij een beetje in de steek gelaten door mijn lichaam en misschien wel iemand daarboven.
Ik weet dat ik bij hun terrecht kan met mijn gevoel en verdriet maar ik houd veel voor mijzelf. Ik wil hun niet belasten en hun blijdschap en geluk niet wegnemen omdat het bij mij niet lukt.
Ik heb mama nog wel even gebeld net zodat ik even alles eruit kon gooien.
Morgen de laatste pil Duphaston en dan word ik hopelijk dit weekend ongestelt zodat ik volgende week met 5mg Letrozol kan beginnen. Ik voel de bui daar ookalweer hangen aangezien ik de vorige keer met Duphaston al bruine afscheiding had en nu helemaal niks. Ik denk maar zo, toen stopte ik met Duphaston op CD61 en nu is de laatste pil op CD28 dus misschien heeft het daar wel mee temaken.
Liefs.
reacties (1)