Help.............

Gisteravond was ik alleen bij mijn schoonouders (kwam net bij mijn mannetje vandaan die een nachtje ter observatie in het ziekenhuis moest blijven). Even het financiële plaatje doornemen voor de hypotheek van onze nieuwe woning. Ik ben totaal geknapt huilen, huilen, huilen dus toen maar vertelt: Ik ben zwanger maar ik wil jullie dit helemaal niet vertellen zonder mijn lief........ Schoonouders dolgelukkig en maar zeggen dat het allemaal helemaal goed komt, dat ik goed om mezelf moet denken en me niet druk moet maken. Mijn man vind het heel belangrijk dat we de eerste 12 weken afwachten en dus zeiden mijn schoonouders, dan houden wij het toch nog een paar weekjes voor ons! Heel lief van ze maar ik kan dit toch niet nog 4 weken volhouden. Ik ga vanavond maar aan mijn mannetje vertellen, maar ik vind het zo vervelend........... Hopend vergeeft dit me dit snel........... Ik moet straks op cursus en ben er dus laat weer vanavond en dan moet ik ook nog de plascontainer van moeders voor moeders omruilen. Kortom dit word een gestressd daggie voor me..........