Twijfel over IUI

Goedenavond dames,

Afgelopen december was het dan eindelijk zo ver. Alle testen gedaan, intakes gehad en de Go gekregen voor IUI.
We mogen starten wanneer we willen. Als ik doorgeef dat mijn menstruatie begonnen is, moet ik binnen 3 dagen langskomen, krijg ik instructies en gaan we van start.
Maar...op de een of andere manier blijf ik het uitstellen. Ik blijf (misschien te optimistisch) hopen dat het toch nog natuurlijk gebeurd.
Waar ik voorheen zo ongeduldig en onzeker was, ben ik nu plots omgeslagen.
Wil ik echt beginnen met hormonen? Gaan we dit echt op die manier doen?
Stel het is wel in eens raak, of stel dat de 6x IUI niets gaat doen en het zonde is dat we nu niet beginnen!
Ik ben wel benieuwd of andere dames ook plots hun twijfel bij het hele traject kregen.

Liefs

1015 x gelezen, 0

In Zwanger worden

reacties (9)


  • rvs85

    ja, ik snap dat wel. Ik heb al maanden een doorverwijzing naar de gynaecoloog op de plank liggen...

  • Baby.wens

    Geen twijfels bij iui. Ik vond het juist alleen maar fijn dat we eindelijk na zo lang iets gingen doen. Had er voornamelijk "zin" in. Gewoon het feit dat we dan éindelijk bezig waren. En tuurlijk vond ik allemaal spannend, maar twijfels heb ik nooit gehad. De hormonen vond ik bij het begin spannend hoor, maar was zo gewend. Vond het bij het begin ook een beetje gek dat ik moest prikken omdat mijn cyclus prima is en er bij ons dus niks mis is. Maar dit moest om de kans wat groter te maken. 2a3 follikels ipv 1 follikel.

    In iui heb ik nooit echt vertrouwen gehad maar iui vond ik altijd nog beter dan niks doen.

    Nu gaan we binnenkort icsi doen. En ik vind het heel spannend en heel eng! Maar weer, ik heb er zin in. Gewoon het gevoel dat we éindelijk na 3,5 jaar écht een kans hebben om zwanger te raken. We zijn met icsi dichterbij dan ooit, voor mijn gevoel 🥰. De hormonen? Spannend. De punctie? Dood eng. Alles wat daarna komt? Helemaal dood eng. Maar de wil voor een kindje is groter dan al die angsten.

  • Jetskeee

    Stoer dame! Succes

  • Tweede83

    Ik heb geen traject gehad, maar kan me wel je dubbel gevoel begrijpen. Maar waarom zou je het niet gewoon een kans geven? Je kunt toch ook stoppen als je het heel zwaar vind of een pauze.. en het is allemaal onzeker voor je, geen garantie. Dat je dan allerlei dingen afvraagt is heel menselijk lijkt mij. Ik hoop dat je het toch aandurft om te gaan doen. Het is wel voor jou een kans om mama te worden. Dikke knuffel

  • Jetskeee

    Bedankt voor je reactie en support ❤️

  • M~

    Ik herken dit zeker. Ik zit zelf in een ICSItraject en ik behoud dat dubbele gevoel. Diep van binnen wil ik dit niet. Miss als ik straks zwanger ben, kijk ik er anders tegen aan, maar ik vind het ook niets het hele ziekenhuistraject. Ik had het ook veel liever op de natuurlijke wijze gedaan.

  • Jvb

    Ik had er geen twijfel bij, maar herken wel die drempel die je over moet. Het is echt een stap om te zeggen we gaan dit via een traject doen. Je gaat alle spontaniteit achterlaten, het gaat iets klinisch worden en niet meer iets van alleen jullie twee samen. Dat vond ik echt wel een ding. Maar ik merkte ook tijdens de IUI dat al die zakelijke klinische dingen heel snel wennen, en juist omdat we het in de handen van de gyn konden leggen viel er toch een druk van ons af en dat gaf echt lucht. Het werd gek genoeg zelfs relaxter.