Goedenavond dames, Graag deel ik mijn gedachten met jullie en hoop ik dat ik niet de enige ben die dit heeft. Ik ben nu bijna 10 weken zwanger en heb tot nu toe niks te klagen. Hier en daar wat last van m'n maag maar verder voel ik mij prima. Wel heb ik sinds een week, dat ik het momenten in eens heel eng vind om zwanger te zijn. Begrijp me niet verkeerd, ik ben ontzettend blij en dankbaar dat ik eindelijk zwanger ben. Maar het idee dat er iets in mij leeft en groeit geeft me dan plots in eens de kriebels.
Ah heel begrijpelijk hoor, het is ook niet niks. Ik ben nu 28 weken van de eerste en vooral als ie heftig beweegt dan denk ik nogsteeds wel eens: wat is dit voor gek iets? 🙈🙈
Er gebeurt ook hormonaal mega veel in je lijf, speelt ook mee. Mij hielp het ook om dit met mijn man, moeder en tantes bv te bespreken. Je bent hier namelijk echt niet alleen in en even je hart luchten kan zoveel schelen! 🤗🤗❤
Heel herkenbaar, had ik ook weleens tijdens mijn zwangerschap. Ik kon soms ook zo genieten van alle bewegingen, maar als ik dan iets te lang over nadacht werd ik er helemaal benauwd van. Is volgens mij helemaal normaal. Hele mooie zwangerschap gewenst!
Ik heb er ook constant de zenuwen van! Nog steeds en ik ben over 3 dagen uitgerekend 😬. Zullen de hormonen zijn, en het is ook wel heel bijzonder allemaal natuurlijk! ☺️
Niet raar zelfs wij na ons traject en miskraam, dacht ik opeens wil ik dit wel en was ik ineens angstig. Zwanger zijn, moeder worden is spannend. Lang leven hormonen
Niet raar zelfs wij na ons traject en miskraam, dacht ik opeens wil ik dit wel en was ik ineens angstig. Zwanger zijn, moeder worden is spannend. Lang leven hormonen
Ik denk dat iedere (toekomstige) ouder wel eens overvallen word door dit soort gedachten. Niets abnormaals dus Het is natuurlijk wel iets heel speciaals, een klein mensje word gevormd in jou lichaam... Een wonder van de natuur
Heel herkenbaar. Ik was mede door dit gevoel niet gtaag zwanger 🙈. Is heel normaal om je zo te voelen hoor, plots is je lichaam niet meer enkel van jou en je verantwoordelijkheid dubbel zo groot. Komt goed. In en uit ademen. Hier hielp de gedachte dat veel mensen dit niet kunnen ervaren en dat ik het los moest laten.
Fijn dat dit herkenbaar voor je is. Geeft me toch een soort van schuldgevoel, bang er niet van te kunnen genieten. Heb je dit je gehele zwangerschap gehad? En werd het steeds erger?
reacties (12)