Baby blijft eenkennig

Ik herken dit idd van onze 3e.

Zij reageerde zo op mensen die ‘overdreven’ reageerden of bijv ook op brillen met een stevig montuur. Het wordt wel beter, hoor. Kinderen die erg gevoelig zijn hebben hier soms ‘last’ van.

Ik snap je zorgen, het is normaal gedrag. Ik heb 3 kindjes en alledrie waren ze anders.

Een ervan was ook zo eenkennig, maakt me er toen ook zorgen om.

Nu is het een grote kletskous, zelfs tegen vreemde 💙

Mijne is 2 jaar en nog steeds alleen mama🤣

Herkenbaar hoor. Mijn oudste had dit helemaal niet, de jongste is nu 16 maanden en is nog steeds zo. Elk kind is anders.

Het is een fase. Veel minder bekend op die leeftijd en het komt ook minder voor dan de normale eenkennigheid (met 7 maanden?).

Het heeft volgens mij te maken met het herkennen van gezichten. Vanaf 2 maanden gaan ze gezichten echt herkennen als plaatje en maken ze dus onderscheid tussen "ken ik al" en "ken ik niet". Ik ga er vanuit dat ze een oppas opa en oma snel zal gaan zien in de eerste categorie. en dan zal ze bij hem niet eenkennig meer zijn. Ook als de eenkennigheid zelf wel blijft.

Het kan ook te maken hebben met dat ze gevoelig is. Sommige baby's voelen aan hoe mensen onbewust reageren op hun gehuil en daar halen ze hun gevoel van veiligheid uit. Als iemand denkt: shit ze huilt steeds maar, dan blijft ze waarschijnlijk huilen. Als iemand denkt: okee ik ga 3 uur oppassen en je gaat er waarschijnlijk 2,5 uur van huilen.. prima, huil maar.. kom maar op schoot, ik heb toch niks beters te doen vandaag... Dan kan het opeens stukken minder zijn.

Dit heb ik een keer meegemaakt met een oppaskindje. Met 2 jaar is ze er overheen gegroeid, maar omdat ik er geen probleem mee had, was het huilen na 2 oppas dagen over. (Uurtje per dag). En bij anderen, ook oma's, bleef het 8uur per dag en wende ze niet.

Ik vind het ontzettend logisch dat jouw kindje zo doet. Ze kent mama goed, ze ruikt mama, mama is vertrouwd en veilig. Of dat je dat nou eenkennigheid noemt of niet maakt niet zoveel uit.

Mijn ervaring is dat elk kind anders is. Mijn kindjes moesten alle drie onder de 1 jaar weinig tot niks van anderen weten. Prima, dan zaten ze op mijn schoot terwijl anderen met ze kletsten. Ik ben dan ook thuisblijfmoeder geworden na de geboorte van mn 2e omdat ik het teveel gedoe en gehuil vond, voor mijn kind niet fijn en voor mij niet fijn. Alhoewel de oudste bij het ouder worden minder huilde hoor… maar achteraf vond ik ze te jong om bij iemand anders te brengen. Mijn motto is: tot een jaar is een kind bij zn mama, altijd. Daarna wordt het zooveel makkelijker! En wat denk je, de jongste die altijd bij mama was is nu degene die het makkelijkst ergens anders blijven kan.

Doe wat kan en wat goed voelt voor jullie!

Ik denk dat jullie kindje niet zozeer eenkennig is, maar meer schrikt van de manier waarop ze benaderd wordt. Vaak zijn mensen wat luid en overdreven als ze boven een baby hangen. Misschien kun je daar eens op letten en haar niet van hand tot hand laten gaan. Het kan best dat het juist daardoor is ontstaan, het gevoel van onveiligheid...

Misschien kun je je moeder eerst een dagje bij jullie thuis uitnodigen, in haar bekende omgeving en oma in de ochtend gewoon aanwezig laten zijn, zonder contact op te dringen aan je baby. Als dat goed zou gaan, zou je kunnen kijken hoe het gaat als ze 's middags bij oma op de arm is.

Kan het zijn dat oma wat onzeker is over omgaan met een huilende baby? Dat voelen baby's namelijk echt en daar reageren ze op.... Oma rookt niet? Draagt ze geen sterke parfum? Ook dat kan voor een baby ontzettend veel zijn om te verwerken, heftige geuren...

Besef dat een baby nog amper geheugen heeft. Dus hoe vaak ze iemand ziet, zegt niks. Het gaat over veilig voelen. Als ze jou twee dagen niet ziet, is ze zelfs jouw gezicht echt vergeten...

Een baby is op deze leeftijd nog niet eenkennig. Wel kan het snel overprikkelt en onrustig zijn. Een kindje gedijt het best op de 3 R'en: rust, reinheid en regelmaat. Het kan dus juist heel veel zijn voor een kindje om elke keer maar door een vreemde vastgepakt te worden.

Misschien is het een bepaald parfum wat een trigger is.

Heeft je kindje een knuffel oid. Misschien kun je zorgen dat die naar jou ruikt door die bij een poosje tussen je borsten te stoppen.

Wauw sta serieus versteld bij telkens zo’n topic over de onzekerheid van de moeder of verwachtingen van een kind. In dit geval een baby zo klein en dan al denken aan eenkennigheid. Dit is geen aanval of verwijt begrijp het gewoon oprecht niet.

Je baby is klein en jou/jullie gewend en een baby hoeft al helemaal niet iedereen prettig te vinden. Je kindje kan heel gevoelig zijn en niet goed tegen prikkels kunnen waardoor de verwerking voor de kleine heftig is maar eenkennig verre van. Zou je zeker geen zorgen maken