Wennen aan leven als mama

Ik moet even mijn hart luchten..
En eigenlijk durf ik dat niet zo goed. Want ik heb weinig redenen om te klagen. Ik heb een wolk van een dochter (7 weken) en ze doet het hartstikke goed.
We slapen redelijk snachts. Overdag slaapt ze ook regelmatig. Op krampjes na echt een heerlijke baby. Ook ben ik smoorverliefd op haar, net als haar papa. We hebben onze draai gevonden rondom haar verzorging en onze rolverdeling daarin.

En toch.. toch voel ik me de laatste dagen een beetje down. Het valt me soms tegen dat je niet kunt plannen wanneer je eten kunt koken, want als mevrouw krampjes heeft dan gaat dat voor. Het huishouden kan ik redelijk bijhouden, maar veel tijd is er niet over voor hobby's. Echt, ik weet het, logisch met een kleine baby.
Maar toch mis ik het en moet ik erg wennen..
Vanavond past manlief op en ga ik een uurtje zwemmen. Ik heb echt wel m'n uitjes dus dat is het niet.
Maar ja.. de dagen duren soms best lang en als ik terugkijk op een dag dan vraag ik me af wat ik nu eigenlijk heb gedaan.

Zijn dit dan de late kraamblues? Herkennen jullie dit?
Ik merk dat ik het een beetje gênant vind om me zo te voelen terwijl alles zo goed gaat..
Herkennen jullie dit? Of hebben jullie tips?