Ervaringen, tips rondom pleegzorg.

Mooi zeg ! Zou zeker kijken wat de mogelijkheden zijn

Wij hebben juist altijd pleegkinderen gehad die een stuk ouder waren dan onze eigen kinderen. Pleegpubers dus… dat vinden wij het leukst. En dat werkt hier nog altijd goed. Nu onze oudste 13 is en onze kinderen dus ook steeds verder de puberteit in schuiven, zijn we benieuwd hoe dat gaat. Mijn advies zou zijn om je te houden aan de ‘doelgroep’ die je samen hebt gekozen (geslacht/leeftijd/problematiek). En je niet bij het eerste belletje met een kind met een heel andere leeftijd of geslacht oid je laat ‘overhalen’ omdat je het kind zo graag wilt helpen. Onze ervaring bij onszelf en bij bevriende pleeggezinnen is dat de kans van slagen het grootst is, als het kind zo goed mogelijk matcht met jullie en jullie gezin… en dat betekent dus dat je soms nee moet zeggen als je erg twijfelt of het past. Dat voelt heel rot, maar is op langere termijn het beste voor het kind. En voor jullie ook natuurlijk.

Erg leuk dat jullie dit gaan doen! Heel veel succes!

Ik denk dat je veel kunt hebben aan mensen die zelf pleegkindjes hebben .. of een contact met een gezinshuis bijv ..

Het is meestal wel ook de bedoeling dat je kindjes in huis krijgt die jonger zijn dan je eigen kinderen .. je zou jeugdzorg toch eens kunnen bellen over dit soort dingen.

Vrienden van ons zijn er toen voor gegaan, hadden zelf 2 dochters en kregen 2 broertjes als pleegkinderen erbij, uit eindelijk zijn ze toch weer terug geplaatst naar de vorige pleegouders, omdat vooral vaders het heel erg zwaar vond, en het uit eindelijk toch niet helemaal liep zoals hun voor ogen hadden.

Mooi dat jullie open staan voor pleegzorg!

Wij hebben een pleegdochter van bijna 8, ze is bij ons vanaf dat ze bijna 4 weken was.

Ze is een kindje van een kennis van ons en daarom zijn we een netwerkpleeggezin, we hadden ons niet opgegeven en ze kwam best onverwachts. Het traject voor pleegzorg kwam bij ons nadat ze bij ons was. Het voordeel daarvan is dat we er niet lang over na hoefden te denken, we voelden het zo dat ze op onze weg was geplaatst en gingen er daarom in met het vertrouwen dat God ons zou helpen met alles wat op ons pad kwam.

Bij ons gaat het heel goed. Pleegdochter is een heerlijk meisje, contact met moeder is heel goed. We hebben wel momenten gehad dat het moeilijk was, maar dat waren met name dingen er omheen.

Toen onze pleegdochter bij ons kwam hadden we 4 kinderen waarvan de oudste 9 was en de jongste 4. Toen zij 5 was hebben we nog een zoontje gekregen. Ze hoort helemaal bij ons gezin, onze kinderen vertellen eigenlijk nooit dat ze een pleegzusje hebben en zeggen gewoon dat we 6 kinderen hebben. De jongste is heel gek op zijn zus, ze zijn 2 handen op 1 buik.

Wij zijn echt geen perfecte opvoeders, we maken fouten en het is hier soms een herrie en een chaos. Maar we houden heel veel van haar, het is vaak gezellig en we maken plezier met elkaar.

We weten niet wat de toekomst brengt, ze is nog geen puber. Maar we hebben haar in ieder geval een stabiel thuis kunnen geven.

Ik wil eigenlijk zeggen dat je echt niet perfect hoeft te zijn. Als je een stabiel thuis kunt geven en vooral veel liefde, en open staat voor begeleiding kom je een heel eind.

In mijn omgeving zijn veel pleeggezinnen, waar overal wel iets is. Maar het zijn wel gezinnen waar de kinderen al lange tijd wonen en ook blijven voor zover ik weet. Ik vind het zelf prettig om contact te hebben met andere pleegouders, het is fijn om herkenning te hebben.

Echt goed over nadenken als je nog jonge kinderen hebt en het gezin niet compleet is. Wij hebben ervaring met familie in pleegzorg. Dat is nu voor de 2e keer misgelopen omdat het betreffende pleegzorg gezin jonge kinderen had en het tegen vond vallen de zorg voor een ouder kind erbij te hebben en zeker een ouder kind met rugzak.

Wij denken ook wel eens na over pleegzorg, maar ik zou alleen open staan voor een kind jonger dan mijn jongste kind. Juist doordat ik van dichtbij heb gezien hoe verdrietig het is als het mis gaat.

Wij hebben ‘s weekends gezorgd voor een broer en zus. Ze waren 5 en 7 toen ze voor het eerst kwamen logeren. Na twee jaar ging het bij hen thuis goed genoeg dat de pleegzorgindicatie niet meer werd afgegeven en de zorg voor de kinderen in hun eigen netwerk kon worden gegarandeerd.

Voor ons was het een hele positieve ervaring. Maar het was ook echt ‘pleegzorg light’:

- hun moeder stond open voor ondersteuning en werkte vrijwillig mee aan weekendpleegzorg

- wij hadden zelf nog geen kinderen en hadden dus alle tijd en aandacht voor deze twee kinderen als ze bij ons waren

- doordeweeks ging het (werk)leven zoals we dat gewend waren gewoon door

- zowel wij als de moeder van de kinderen werkten vanuit de gedachte ‘we doen dit zo lang als nodig, maar we gaan ervan uit dat mama en haar eigen netwerk op een gegeven moment sterk genoeg zullen zijn om de volledige week voor de kinderen te zorgen’. Dat dat moment al na 2 jaar was, was heel mooi. Maar als het nog een paar jaar had geduurd, was het ook oké geweest.

Onze pleegzorgbegeider vertelde dat ze nog niet eerder zo’n ontspannen casus had meegemaakt, waarbij de samenwerking zo soepel verliep. Dus wij hadden echt mazzel met deze start.

We staan weer open voor pleegzorg, maar eerst wil ik ervaren hoe ons eigen gezin gaat en wat de karakters van onze kinderen zijn (ik ben nu zwanger van onze tweede).

Ik zou met eigen kinderen waarschijnlijk weer gaan voor weekend- en vakantiezorg.

Of voor langdurige zorg, waarbij de verwachting is dat het pleegkind/de pleegkinderen bij jullie wonen totdat ze volwassen zijn.

Veel wisselende pleegkinderen lijken me namelijk behoorlijk heftig voor je eigen kinderen.

Succes met oriënteren!

In onze familie is een pleegkind. Ik wil hier niet openbaar te gedetailleerd ingaan op de situatie. Hij is in onze familie sinds hij ruim 1 jaar was en het is de bedoeling dat hij blijft zo lang als hij wil. Het gezin dat voor hem zorgt vindt het wel pittig, dus wij hebben hem 1 middag en avond in de week in huis.

Langdurige pleegzorg zou mijn voorkeur hebben. Ik vind het heerlijk dat ik met deze jongen dezelfde band heb als met mijn andere familieleden. Hij hoort er volledig bij. Doordat hij niet geadopteerd is door zijn nieuwe gezin, is de steun van pleegzorg er nog wel. Deze steun is regelmatig toch wel heel fijn!

Toch moeilijk hè, het voelt goed maar is het de tijd? 😊

Hier zijn we toen onze oudste 2 was naar een informatie avond geweest en waren erg enthousiast. Omdat ik niet persé een kind erbij hoefde van mezelf was het voor ons een serieuze optie, helemaal omdat ik niet meer zwanger werd. Die maand bleek ik toch zwanger te zijn en is het op de lange baan geschoven.

Inmiddels is de jongste twee en blijkt onze oudste van nu 5 het lastig te hebben op school waarschijnlijk door zijn ontwikkelingsvoorsprong. Dus bij ons staan de plannen nog in de koelkast tot de mannen nog wat groter zijn en wat meer rust hebben. Maar het kriebelt dus nog steeds.

Ergens denk ik dat de vraag of je er echt klaar voor bent altijd blijft maar dat je wanneer het zover is je weg erin vind. Zeg maar net als met zwanger worden, dat kan je om 1000 redenen uitstellen en je blijven afvragen of je er klaar voor bent. Maar uiteindelijk hak je de knoop door en dan is het goed☺️

Onze buren hadden een gezinshuis ( hebben , maar buren zijn verhuisd ) ik vind het te heftig om bij een jong gezin erbij te hebben. Ik vond het al pittig om de kindjes met elkaar te laten spelen. Maar ik zag ook hoe belangrijk onze buren waren voor die kinderen en hoe ze opbloeide ( met de down periodes tussendoor als ze bv een weekend bij biologische ouders waren geweest kwamen ze vloekend en tierend thuis en moest buurvrouw bijna van voren af aan beginnen ) m’n buurvrouw heeft ook altijd gezegd ; je moet in je hoofd houden dat het nooit eigen zal zijn. Zij hebben een loyaliteit aan hun biologische ouders hoe slecht die ook voor hen geweest zijn . Als ik het kon overwegen ( heb ASS kindjes in het gezin dus iemand erbij van buiten gaat maar zo niet werken ) zou ik wachten tot ik allemaal tieners in huis had. Maar pleeggezinnen zijn heel hard nodig , dus goed dat je erover denkt

Ik zou met deeltijdpleegzorg of bv buurtgezinnen (kijk eens op hun website als je het niet kent) beginnen. Supermooi dat je dit wilt doen. Je kunt heel veel voor een kind betekenen, maar onderschat het niet.

Mijn broer heeft een weekend pleegkindje voor 1 weekend per maand en in de vakanties langer. Het is de bedoeling dat dit doorgaat tot ze 18 is (ze hebben haar vanaf haar 3e, ze is nu 4). Dat is al heel erg mooi om te doen en het meisje vind het fantastisch bij m’n broer en zijn vrouw. Maar als je wel voor de volledige pleegzorg wil gaan is dat ook heel erg mooi, maar ben het wel eens met wat nog-even zegt. Ik heb het van dichtbij meegemaakt hoe vreselijk moeilijk het is dat broertjes en zusjes steeds kwamen en gaan. Ben zelf een hele goede vriendin verloren die ineens naar een ander pleeggezin moest. Aan de andere kant: je dochter is nu nog heel jong dus zou er makkelijker aan wennen misschien? Oké je hebt denk ik niks aan dit bericht, ik denk meer hardop na😅

Ik heb zelf gezien dat pleegkinderen vooral veel vragen van de eigen kinderen: die groeien ineens op met onstabiele factoren in het gezin. Broertjes of zusjes die ineens weer weggaan, de emoties die beschadigde kinderen meebrengen. De destructieve overlevingsstrategieen die veel pleegkinderen zich eigen hebben gemaakt, door de vele narigheid die ze meegemaakt hebben.... De vele ouderbezoeken waar pleegouders bij moeten zijn... Ik vind het te belastend voor jonge kinderen en heb de conclusie getrokken dat het voor het eigen gezin gezonder is, om pas pleegzorg aan te bieden wanneer er bij de eigen kinderen voldoende basis is gelegd om op terug te vallen én ze de situatie kunnen begrijpen.... Dan moeten de kinderen minimaal 10 jaar zijn.... maar nog liever al door de puberteit heen zijn gegaan. Ik heb in mijn directe omgeving nl gezien dat kinderen enorme psychische problemen ontwikkelden doordat hun ouders pleegouders waren. En dát kan niet de bedoeling zijn, lijkt me... Pleegouderschap vind ik écht geweldig. Maar niet wanneer daar andere kinderen nare gevolgen van ondervinden...