Een cashewnoot met kloppend hartje en... een hematoom

Na wat als een eeuwigheid heeft gevoeld, was de eerste echo dan eindelijk daar met 6 weken en 6 dagen. Volgens het ziekenhuis erg vroeg, maar voor mij voelt dat helemaal niet zo haha.
Ik was bloednerveus terwijl ik op die stoel lag. M'n man hield m'n hand vast, hij had er alle vertrouwen in. Het duurde best lang voordat ze iets zei. Ze begon ook met: hier moeten we straks nog even beter naar kijken. Hart klopte in m'n keel natuurlijk.
En toen het verlossende woord: het hartje klopt! Het kindje groeit mooi en het hartje gaat tekeer. M'n man zag het meteen, ik moest even goed kijken. Toen zag ik iets lichtgeven bij dat boontje in m'n baarmoeder. Bijzonder om te zien!
En dat zakje eronder... dat noemde ze een hematoom. Een bloeduitstorting. Nog voordat ze dat had gezegd dacht ik aan een tweeling, en de arts ook heel even. Want ik zag 2 vruchtzakjes van bijna dezelfde grootte. Maar dat kan helemaal niet met 1 embryo terugplaatsing? Nee het is een hematoom, hield ze het bij.
Ik kreeg het advies de komende 2 weken rustig aan te doen. Niet stofzuigen, niet tillen. Geen seks en geen orgasme. 'Want het moet niet erger worden'. Vervelende woorden om te horen, want ik maakte meteen grote zorgen!
Uiteindelijk was ze eigenlijk wel positief. Het hartje klopt en het kindje groeit mooi, dus dat is het belangrijkste. Grote kans dat de hematoom uit zichzelf weggaat. Ik kan eventueel gaan bloeden, maar hoef me dan niet meteen zorgen te maken.
Ik ga proberen te genieten. Ik had gehoopt nu enorm opgelucht te zijn, maar door die hematoom lukt dat toch net niet helemaal. Het blijft een rollercoaster. Iedere stap in dit traject is weer onzeker.
Over 2 weken mag ik terugkomen en dan hoop ik dat de hematoom weg is. En in de tussentijd kan ik me verdiepen in de stapel tijdschriften/folders die ik heb meegekregen.