M’n eerste menstruatie

Daar is 'ie dan; de eerste menstruatie na m'n missed abortion in Augustus. Exact volgens planning na de positieve ovulatietest 15 dagen geleden. Dubbel gevoel. Stiekeme hoop dat ik zwanger zou zijn, toch op de 'normale' manier, alsof het onze beloning zou zijn. Maar dat was naïef natuurlijk.
Ik haal wel positiviteit uit het feit dat ik op de klok ongesteld ben geworden en ik niet bang hoef te zijn voor verklevingen na curettage. M'n lichaam heeft de draad weer opgepakt zoals voor de zomer, voordat we aan het ICSI traject begonnen.
Nu ligt er in de vriezer een mooie cryo op ons te wachten en moet ik bedenken of ik morgen ga bellen voor een terugplaatsing. Ik wil zo snel mogelijk weer zwanger worden, maar ik ben ook bang voor teleurstelling. Dat het m'n leven weer gaat bepalen, de feestdagen en onze komende vakantie gaat verpesten. Ik kan ook wachten tot januari en in de tussentijd proberen te genieten met z'n tweetjes.
Afgelopen 2 jaar dat we bezig zijn zo gezond mogelijk geleefd en nu ben ik die motivatie een beetje kwijt. Alles perfect gedaan, en toch is het mislukt. Maar ik ben er wel zwanger door geworden. Ben bang dat als ik niet m'n gezondste zelf ben dat ik de kans van de terugplaatsing verspil. Ja, ik ben weer zo streng voor mezelf.
Ik zit in tweestrijd en helaas weet ik pas achteraf wat juist is geweest.