Het is nu 4 dagen geleden dat ik voor het eerst positief heb getest na de eerste terugplaatsing van ICSI 2. Donderdag en vrijdag nog getest, maar daarna niet meer. Ik durf ook niet meer.
Het minimale bruinverlies lijkt gestopt. Afgelopen dagen zag ik een spikkeltje of sliertje na het inbrengen van de Utrogestan, als het wat was teruggevloeid. Ik heb me er enorm veel zorgen om gemaakt. Het genieten heeft 1 dag geduurd en dat was woensdag. Sindsdien durf ik bijna niet meer naar de wc gegaan, terwijl ik nu juist heel vaak moet plassen.
Deze zwangerschap is echt omdenken. Ik betrap mezelf er vaak op dat het voelt alsof ik aan het wachten ben tot het fout gaat. En dan moet ik mezelf echt vertellen: het kán ook goed gaan he. De missed abortion was zo onverwacht, zo'n klap, dat m'n brein is ingesteld op slecht nieuws ontvangen.
Morgen is de officiële dag van de bloedafname en het ziekenhuis bellen. Dan zit ik op 16dpo, 2 dagen na nod. Ik vind het wel eng om die HCG uitslag te gaan zien. Maar ik hoop natuurlijk dat het een mooie waarde is en dat ik daar weer wat rust in kan vinden tot aan de 1e echo. Want die zal dan morgen ook wel gepland worden...
Zwanger zijn na een miskraam is dood en doodeng. Rondlopen met de wetenschap dat je zwanger bent, maar niet kunnen geloven dat het tot een gezonde baby leidt. Wat mij betreft mag het morgen al september zijn. Lief baby'tje, blijf alsjeblieft veilig bij ons ❤️
reacties (10)