Dag, kleine mini….

Vanaf vrijdag begon ik bruin bloed te verliezen en toen dat vanaf maandag in rood bloed veranderde wist ik eigenlijk al genoeg.
Heb 2 keer eerder een miskraam meegemaakt.
Gisteren stond in het teken van veel bloed verlies en gisteravond kwam daar buikpijn bij.
Naar het toilet en daar kwam ons piepkleine mini beebje eruit.
Heb het opgevangen en mijn man geroepen.
We waren beide heel erg van 'als het niet goed is dan is het beter als het zo gaat', maar toen we samen keken en in die piepkleine 2 cm echt een mini mini kindje zagen greep dat ons beide zo aan dat we samen heel emotioneel werden.
We troosten elkaar en kusten elkaar.
Het was een mini afscheid van ons mini kleintje waar we ze blij mee waren.
De toekomst dromen die je hebt als je zwanger bent.....
De kleine zou geboren worden rond de verjaardag van mijn man.
Dus we hadden al afgesproken dat als het een jongetje zou worden we hem dan de naam van papa zouden geven als hij op zijn verjaardag zou komen.
Ach, het is gewoon zo jammer en verdrietig dat je afscheid moet nemen.
Verstand en gevoel liggen dan zo ver uit elkaar.
We zijn verdrietig, maar ook gelukkig...we hebben elkaar en al heeel veel andere kinderen en voelen ons al zo gezegend.
We gaan nu samen nadenken en erover praten of we nog weer een nieuwe poging gaan doen.
Onze leeftijd speelt hier een grote rol in.
Nu eerst weer aansterken en het een plekje geven❤️