Mijn verhaal van begin tot nu toe!

Het begin van ons verhaal.

November 2012:
We waren op dat moment 4 jaar samen, we waren echte levensgenieters. Mooie reisen maken. En vooral genieten. Ik riep altijd als ik 28 ben, dan gaan we wel eens kijken of het lukt om zwanger te worden. We hebben tijd zat. Dat ging hem niet worden ik was 25 en het begon toch echt al te kriebelen bij mij. Dus de stoute schoenen aan gedaan en maar eens overlegt. Hoe stond mijn vriend hier in. En we hebben niet heel lang gepraat. Want eigenlijk wilde hij het ook heel graag. En we waren net op vakantie geweest in Curaçao. Waar ik de pil al niet heel trouw had genomen. Was hem vaak vergeten.
Dus toen maar overlegt dat we in januari de pil de deur uit gingen doen, konden we nog mooi even veranderen met zorgverzekering. De maanden vlogen voorbij en er gebeurde maar niks. Er was al een jaar verstreken, ik dacht nou jah ik heb de pil ruim 12 jaar geslikt het zou wel moeten uitwerken een jaaar. Maar mijn gevoel dacht al wel er klopt iets niet ik was tussen de 28-30 dagen ongesteld. Dus was wel vreemd, ovulatietesten waren goed.
Dus de stoute schoenen maar aangedaan, en we hebben de huisarts gebeldt.

Januari 2014:
Ik moest maar gaan Tempen van de huisarts, 3 maanden en dan moesten we maar weer terug komen bij haar. Zo gezet zo gedaan.

April 2014:
We waren nog eerst even op vakantie naar Lapland geweest. Toen we terug kwamen, meteen de huisarts gebeldt. En konden de volgende dag langs komen. Ze bekeek mijn curve en vond temperatuur prima, dus daar lag het niet aan.
Mijn vriend is vroeger geopereerd aan niet ingedaalde ballen. Maar volgens haar kon het daar toch echt niet aan liggen. Maar we kregen wel verwijzing voor fertiliteit kliniek.
Nog geen dag later werd ik al gebeldt door de kliniek dat we de volgende dag al terecht konden als we dat wilde, tuurlijk wilde we dat.
Dus allebei vrij geregeld op het werk. En de volgende dag naar de kliniek. We waren beetje laat, dus toen we binnen kwamen waren we meteen aan de beurt. Eerst hele verhaal, toen de formulieren ingevuldt. En hopso inwendige echo, bloed onderzoek.
En we kregen na twee weken de uitslag. Waar we bang voor waren werd werkelijkheid. Het zaad was mega slecht, 1,2 miljoen zaadcellen. Maar we mochten wel voor iui gaan.

Mei 2014:
1e iui behandeling, niet geslaagd.

Juni 2014:
2e iui behandeling niet geslaagd.

Juli 2014:
3e iui behandeling niet geslaagd.

Augustus 2014:
4e iui behandeling, jaja zwanger getest op 27 augustus. Helaas begon ik 30 augustus bruinverlies te krijgen, en een flinke steek in mijn buik.
Maar dit was niet erg volgens de kliniek. Wacht maar af tot 7 weken echo. Helaas kreeg ik voor de tijd rood bloed verlies en pijn tussen mijn schouderbladen. Ik moest bloed prikken en hcg daalde iets maar niet genoeg.
Dus de echo werd eerder gedaan, arts kon niet wijs worden van de echo. Dus moest wachten tot de 7 weken echo.

September 2014:
7 weken echo, de gynaecoloog zag meteen dat misseboel was en kon direct door naar ziekenhuis. Ik had buitenbaarmoederlijke zwanger schap. En werd geopereerd was al geknapt en had veel bloed in de buik. Het was een zooitje aldus de gynaecoloog.
19 september is de operatie gedaan. Na de operatie kwam de gynaecoloog met slecht nieuws, ze had per ongeluk mijn eierstok ook even verwijderd, niet gezien door al dat bloed!!!

Oktober 2014:
Begonnen met rechtzaak tegen de gynaecoloog.

November 2014:
1e icsi poging gehad, zaad was nu zo slecht, dat er geen andere optie meer was voor ons 0,3 miljoen zaadcellen maar.
Helaas poging mislukt eicellen waren niet goed...

December 2014:
Rust maand

Januari 2015:
Lange icsi behandeling poging 2.

Maart 2015:
Zwanger!!!!
Maar begon weer goed, eerst na de punctie infectie opgelopen aan de antibiotica.
Daarna nog overstimulatie van de medicijnen.
Dus mocht 10 weken niks. Had hoge koorts, verdikt bloed. Etc.
Heb ruim 16 weken over gegeven. Na 16 weken begon de bekkeninstabiliteit.

September 2015:
Ik begon te klungelen met hoge bloeddruk.
Moest beginnen met medicatie.

Oktober 2015:
Abonnement bij het ziekenhuis. 2 keer opname gehad.
Maar door PE/HELLP moest onze man met 32 weken en 3 dagen gehaald worden.

November 2015:
Hopelijk mag onze man morgen mee naar huis.

258 x gelezen, 0

reacties (0)


  • Stier0305

    Wat een heftig verhaal! Heel knap dat je jullie zijn door gegaan ondanks alles! Extra fijn dat nu jullie mannetje bij je is!

  • nathaljaaaa

    Jeetje wat een verhaal! Maar er zit een mooi einde aan gelukkig!! Hopelijk mogen jullie morgen jullie kleine man mee naar huis nemen!

  • Babybadeend

    Fijn om alles even op een rijtje te kunnen zetten hè! Even voor jezelf een overzichtje. En kijk nu eens na a lje ellende een prachtzoon! Hopelijk kunnen jullie rens vandaag meenemen! Lekker thuis genieten van je wondertje! X

  • nina2014

    Hopelijk mag hij dadelijk mee naar huis