Even m`n verhaal doen, niet baby gerelateerd

Vandaag was het allemaal eventjes te veel.
Mijn man en ik wonen sinds een jaar in Turkije, en we wisten dat eens we gesetteld waren een kindje welkom was. We zagen het helemaal voor ons, ons nieuwe leven in Turkije met een kindje/kindjes.
En dat laatste gedeelte zal wel lukken. Ben nu namelijk 18 weken zwanger van ons dochtertje en we kunnen niet gelukkiger zijn 🥰
Alleen het Turkije gedeelte gaat niet lukken, hoe graag we ook willen. Veel te lange uitleg om neer te schrijven, maar een verblijfsvergunning is bijna onmogelijk tegenwoordig 🙈
Vandaag dus onze tickets terug naar België gekocht. Daar gaan we blijven tot een paar maanden na de bevalling en dan naar een ander land buiten Europa verhuizen. De voornaamste reden van de verhuis is het goedkope leven in andere landen. We willen zo veel mogelijk tijd in ons kindje/kindjes steken en in een goedkoop land kan ik thuis blijven en hoeft mijn man maar 1 of 2 dagen te werken. Dat is voor ons in Europa gewoon niet mogelijk. En als we gaan als ze nog maar een baby is, zal ze ook nog niet gewend zijn aan België.
Natuurlijk blijven de belangen van ons kindje op nummer 1 staan, dus moest het ooit nodig zijn terug te keren, doen we dat met alle liefde en plezier 😉

Maar de tickets boeken vandaag viel wel zwaarder dan gedacht. Omdat het nu echt definitief is.
Maar vooral omdat we onze kat die we hier hebben geadopteerd moeten achterlaten.
Ik kan echt heel de dag wenen. Ik ben sowieso van het principe 'een dier moet je houden tot het einde van zijn leven', en bovendien is deze kat zo bijzonder. Het is echt ons kindje. Maar het is gewoon wettelijk gezien onmogelijk de kat mee te nemen 😔 of juister gezegd, het is wel mogelijk, maar pas binnen 4 maanden (allemaal problemen met vaccinaties en anti stoffen testen en wachtperiodes). En we kunnen niet pas binnen 4 maanden terug gaan naar België want dat wordt veel te krap met de bevalling.
Dan dachten we om de kat 4 maanden bij vrienden te laten, en dat mijn man hem dan komt oppikken, maar na 4 maanden gaat de kat helemaal gewend zijn aan de nieuwe locatie en vinden we het ook erg om hem weer naar een nieuwe plaats te sturen. En als we dan nadien uit België terug verhuizen zou hij 12 uur mee op het vliegtuig moeten en dan nog 12 uur op de trein. Dat is voor een kat ook geen optie. Het is dus de meest diervriendelijke oplossing om de kat hier een nieuwe goede thuis te geven. Maar het doet verschrikkelijk veel pijn, meer pijn eigenlijk dan onze vrienden hier moeten achterlaten, hoe raar dat misschien ook klinkt 💔

Ik probeer echt te focussen op ons dochtertje in mijn buik, ben door de kleertjes en spulletjes aan het gaan die we al hebben, maar soms dringt het door dat we onze andere (dierlijke) baby binnen een maand nooit meer gaan zien. En dat gevoel is echt verschrikkelijk 😔

Ik moest het even van mij afschrijven in de hoop dat het een beetje helpt...
Moest er iemand nog tips hebben om hiermee om te gaan, altijd welkom!

2142 x gelezen, 1

In Overig

26/05/2023

reacties (18)

Summer89 30/05/2023

De lonen in landen waar het leven goedkoper is, zijn ook een stuk lager hè! Dus netto moet je evenveel werken om je te kunnen bedruipen.

En bijdragen in een land is nodig om te integreren. Alleen profiteren maak je geen vrienden mee. (En je krijgt meestal alleen een verblijfsvergunning als je bijdraagt (lees: werkt)).

Bovendien wordt jullie wereld dan wel heel klein als je je alleen richt op je partner en je kind.

Sterkte met het maken van een wijze beslissing!
Jvb 29/05/2023

Je kunnen vestigen in een land hangt meestal samen met daar ook werken. Ik lees nu dat je Thailand overweegt. Een land met een compleet andere cultuur, taal, eten, religie, natuur, klimaat, alles eigenlijk dan Turkije. Dat is echt een wereld van verschil. Ik kan me bijna niet voorstellen dat je bij zulke verschillende werelden allebei denkt: ja, dát is mijn plek. Gaat het dan echt alleen om geld en zo min mogelijk werken? Ik snap dat als je ander inkomen hebt, je lekker veel bij je gezin wil zijn, maar het land waar je woont bepaalt nogal hoe dat leven er dan uit ziet met z'n allen thuis zeg maar. De landkeuze voelt zo random in je verhaal, terwijl het bijna allesbepalend is.

Ik heb zelf jaren in het buitenland gewoond (in 2 verschillende landen) en wij werken allebei niet fulltime omdat we veel bij de kinderen willen zijn. Ik snap je wens dus wel. Maar je verhaal voelt nog niet heel doordacht ofzo.

Je moet kunnen aarden in dat land, je kunnen redden in de cultuur en taal, je moet het leven willen dat dat land je biedt (en dan dus niet beide ouders veel thuis, maar opgroeien als Thai in Thailand), je moet vertrouwen hebben in onderwijs, zorg, voorzieningen. Weegt voor een kind het thuis hebben van beide ouders op tegen het land, leven en de kansen die je achterlaat en die je voor terug krijgt? Geef je je kind hiermee de beste start in het leven? Dat zijn meer de vragen, ipv de vraag kunnen we daar het meeste uit ons geld halen.
Lady-Whistledown 28/05/2023

Lastig verhaal meis. Het komt wel wat naïef op mij over om in Turkije te gaan wonen en alvast een huisdier te nemen zonder een permanente verblijfsvergunning. Hoe impulsief is de keuze voor Thailand vraag ik mij af. Waar komt die keuze vandaan? Het is wel een upgrade. Turkije haalt de top 100 gelukkigste landen ter wereld niet eens. Maar goed, jullie leven, jullie keuze. Succes!
L.-123 28/05/2023

Bedankt!

Een permanente verblijfsvergunning krijg je hier in Turkije bijna nooit, soms als je 8 jaar aan een stuk een tijdelijke hebt, krijg je een permanente. We hebben wel een tijdelijke gekregen vorig jaar maar die is niet verlengd 😌 we hebben verschillende vrienden die hier al jaren wonen en nooit problemen hebben gehad, maar sinds kort is het zo moeilijk/onmogelijk om zelfs een tijdelijke te krijgen. We hadden niet verwacht dat het ineens zo drastisch kon veranderen...

Mijn schoonouders gaan elk jaar naar Thailand voor een paar maanden. Omdat zij er veel over vertellen zijn we er meer over beginnen opzoeken (onderwijs, zorg, taal, cultuur...) als plan b. Vandaar dus Thailand 🙂
Lady-Whistledown 28/05/2023

Ben je er nooit zelf geweest?
flierefluiter 29/05/2023

Ooit zelf in dat land geweest? En indien ja; ook voor iets langer dan een vakantie van 3 weken? Indien nee vind ik het plan Thailand een beetje naïef klinken
KwartetMama 28/05/2023

Bedankt voor het delen van je verhaal. Altijd interessant om te lezen hoe andere mensen hun levenspad bewandelen. En je maakt zo te lezen erg andere keuzes dan mij maar ik ben ook maar blij dat we niet allemaal hetzelfde zijn ;) mooi dat jij kiest voor geluk en wat jij denkt dat het beste os voor jouw gezin. Heel veel geluk gewenst en sterkte met het afsluiten van jullie Turkije hoofdstuk
Dame68 28/05/2023

Ik zou goed uitzoeken hoe het voor een kind in Thailand is. Denk aan peuterschool, onderwijs, middelbare school, welke talen gaan jullie spreken (hoe zorg je dat je kindje straks kan communiceren met vriendjes), hoe veilig is het land? Hoe is de zorg? Ik denk dat heel veel dagen per week thuis zijn ook kan gaan vervelen, zeker als je geen sociaal netwerk om je heen hebt en je continue op elkaars lip zit. Voor kinderen is het ook gezond om te zien dat je naar je werk moet om te kunnen leven. Als het maar in balans is

Gefeliciteerd met je zwangerschap en veel succes gewenst!
Linde-1 27/05/2023

Succes met de verhuizing en gefeliciteerd met je zwangerschap.

Ik ben wel benieuwd in welk land je als stel financieel kan redden als een van die 2 maar 2 dagen werkt. Dat lijkt me bijna niet haalbaar.
L.-123 27/05/2023

Dankjewel.

Er zijn eigenlijk wel redelijk veel landen buiten Europa waar het lukt. Het lukt vooral omdat we een afbetaald appartement hebben waar we huurinkomsten van krijgen. En we leven eenvoudig, dat doet heel veel. Toen ik mensen die naar Turkije verhuisd waren vroeg hoeveel we in Turkije nodig hebben per maand, zeiden de meesten 2 of 3 keer zo veel als dat we nu opdoen per maand. We komen niks tekort, maar leven wel eenvoudiger dan de standaard mensen.
Linde-1 27/05/2023

Ah duidelijk. Dat je al huurinkomsten krijgt scheelt inderdaad ook al een stuk.

Hopelijk lukt het jullie dat de volgende verhuizing jullie droomplek mag zijn.
Mamasgirls 27/05/2023

Ik zou niet in jou schoenen willen staan sterkte
L.-123 27/05/2023

Bedankt
Semeli 28/05/2023

Je bent nog zo jong je kan je dromen waarheid maken.

Gun het je hoor was ik ook nog maar 22👍😅