20 weken echo en CB

Vanmiddag hebben we de 20 weken echo gehad van ukkie 2. Alles zag er mooi en prima uit, iets boven het gemiddelde, maar dat was niet heel erg. Verder was alles prima in orde, met mij ook. Bloeddruk van 120/65, dus niets te klagen. Er was alleen 1 minder puntje aan de controle bij de gynaecoloog, ze had alles van de vorige zwangerschap eens doorgelezen omdat ze ons verder niet kende. Nu vertelde zei ons dat ik in de vorige zwangerschap toch zwangerschapssuiker heb gehad, maar dat hebben ze ons dus nooit verteld en ook zou er een diëtiste bij zijn geweest, maar ook dat is niet waar. Heel vreemd allemaal.
Maar goed, omdat ik daar nu dus weer kans op heb, moet ik volgende week 3 keer naar het ziekenhuis om een bloedsuikercurve te laten prikken, dat is wel wat minder, maar het moet maar. Ik zal dit vaker een dag moeten doen zodat ze het goed in de gaten kunnen houden en meteen in kunnen grijpen als dat nodig is.

Vanmorgen zijn we ook nog met Keira naar het consultatiebureau geweest, al met al 2 uur van huis geweest zo'n gedoe was het, ben er nog boos van. Ik moest eerst een hele tijd wachten voor ze gemeten en gewogen werd. Toen moest ik weer een hele tijd wachten voor we naar de arts konden, bleek dat een co assistent het eerste gesprek ging doen, dus allerlei vragen en testjes voor Keira, duurde allemaal verschrikkelijk lang. Bleek dat ze te zwaar is voor haar lengte, en ze ging even met de arts overleggen, dus weer wachten. Nou, kwam ze terug, we mochten meteen door lopen naar de arts, een nieuwe, want onze oude arts van het cb was met pensioen gegaan. En daar begon de kritiekstroom hoor. Keira is nu 98,5 cm met 19,4 kilo. Ik vind haar een stevige meid, maar niet te dik, en bovendien letten wij heel goed op wat ze eet, ze beweegt de hele dag, zit geen moment stil.
Dr moest toch echt wat gaan gebeuren want ze mag dus niet meer aankomen want anders heeft ze kans op allerlei enge dingen en zaken. Haar voedingschema doorgenomen, allemaal normaal voor haar leeftijd (dat wist ik allang). Maar goed, haar badjas moest maar even uit zodat ze haar even goed en kritisch konden bekijken (het zit wel allemaal op de armen en benen, stomme doos, alsof ze verkocht werd op een markt, ik kon haar wel schoppen nu).
Conclusie: ze mag alleen nog maar vruchtenhagel en appelstroop op brood, geen yoghi (kreeg ze al bijna niet) en verder als drinken alleen maar water, slappe thee, karnemelk en halfvolle melk. Ik vond het zelf allemaal nogal overdreven en belachelijk, maar goed, misschien ligt dat meer aan mij. Wij letten al ZOOOOO lang op wat ze eet en drinkt dat ik dit advies maar halfjes op ga volgen. Nu moet ik over 4 maand terugkomen om te kijken hoe het dan is (wat moet ik dan? alleen maar water en droog brood gaan geven?) Ik neem het maar met een korreltje zout allemaal, en volg mijn eigen gevoel wel, want volgens hun mag ze met haar lengte maar 16 kilo wegen. Verder vond de arts haar niet heel duidelijk praten, en dat ze niet goed plaatjes aanwees in een boekje (ze had er geen zin meer in)

En verder?  Ja, hier gaat het eigenlijk wel goed. Heb nog niet echt een zichtbaar buikje, dus nog geen buikfoto's, en het enige waar ik nog erg last van heb is vermoeidheid, heel erg extreem en af en toe zo erge bekkenpijn dat ik nauwelijks kan lopen.

Jaahaa, en we weten natuurlijk wat het gaat worden he! :-D EEN BABY!! Want we gaan het lekker aan niemand vertellen ;-)
Tot blogze!