Even van mij afschrijven....

Soms zijn er van die dagen dat je even extra wordt bepaald bij je kinderwens...
​Dit weekend is er het alles kids festival in het centrum vandaag heb ik de hele dag mee geholpen en morgen ook weer vanuit het gastouderbureau waar ik voor werk, onze eigen stand enz,  hartstikke leuk!

​In principe echt een topdag gehad en onwijs genoten, en ik zie er echt wel naar uit om morgen ook weer mee te helpen de hele dag, nou ja van 11 tot 5 net zoals vandaag, we gaan er opnieuw weer een geslaagde dag van maken!
​Moeilijk was het bij mometen wel, en om proffesioneel te blijven lach ik het wat weg en ga ik vrolijk door maar weet ik hoe vaak de vraag "heb je zelf ook al kinderen?" nee... nee maar er zijn wel plannen,

En dan herpak ik mij weer en ga ik door met waar ik daar voor was, en dan aan het eind dat uiteindelijk alleen mijn bemiddelaar en ik nog over waren we samen de boel hebben opgeruimd, en ik nog even mee hielp om de spullen naar haar auto te slepen dat ze mij op het moment dat we alleen waren vroeg "vind je het niet ontzettend vervelend dat je steeds de vraag krijgt of je zelf al kinderen hebt?" (ze weet van het traject die ik in wil gaan) ik op dat moment even moest slikken en eigenlijk even niet wist wat ik zeggen moest.

Nog een slikken, ja... ja best wel vooral omdat ik zo graag wil, en dan duurt het wachten zo ontzettend lang!
​Dat ze dan zegt ja dat dacht ik al, en op dat moment raken we erover in gesprek en doet het even zo goed om er over te praten!

​Dan denk ik.... wat bof ik eigenlijk onwijs met een bemiddelaar zoals zij, de band die wij hebben is geheel zakelijk, ik de gastouder zij de bemiddelaar van het bureau uit, iemand die langs komt voor startgesprekken, voor evaluaties, risiscoinventarisaties, of andere zaken die belangrijk zijn maar verder zie je elkaar dan nooit, en spreek je elkaar indien nodig enkel telefonisch..

​En dan vind er ineens in het weekend na een evenement zo'n gesprek plaats, fijn dat het kan, en toen kwam thuis even alles eruit.... even de tranen hun weg laten vinden, en dat is oké dat mag ook... als het eruit moet dan moet het eruit zo simpel is het, en wat is het dan fijn als ik het hier weer even van mij af kan schrijven, wetende dat ik niet de enige ben die dit gevoel ervaart....