Hoiii dames,
Oeww de spanning stijgt nu echt wel, morgen is het dan echt zover eindelijk de intake waar ik zo enorm lang naar heb uit gezien, een lange periode waarin mijn geduld enorm op de proef werd gesteld, zeker toen er vertraging in de wachtlijst kwam!
Maar morgen de dag waarop we 4 jaar geleden mijn vader hebben begraven is dat nu ineens de dag op weg naar (hopelijk) nieuw leven!
Ook al ben ik mij er heel goed van bewust dat wanneer ik groen licht krijg er een nieuwe wachtlijst is en waar die eerst nog 10 tot 12 maanden was..... is die nu 1 tot 2 jaar, dus mijn geduld gaat opnieuw enorm op de proef gesteld worden, maar als ik eerst maar die zekerheid heb, dat groene licht die lang verwachtte JA!
En wat zie ik uit en wat droom ik nu al veel over de dag dat ik met een positieve zwangerschapstest sta, het verlangen is er al zo ontzettend lang en wordt met de dag groter.. hoe heerlijk zou het zijn om over een tijdje geen stekende pijn en verdriet meer te voelen en zelfs een stukje jaloezie bij een nieuwe zwangerschaps aankondiging, bij een geboorte bericht, en werkelijk ik gun het de hele wereld echt waar.. ik gun iedereen een kindje of meer, maar wat doet het enorm zeer als je zelf al zo lang heel graag wilt...
Je de hoop op een kindje verliest omdat een verloving verbroken wordt, een nieuwe relatie op niets uit loopt... en jezelf heel bewust en heel zeker de keuze hebt gemaakt voortaan als single door het leven te gaan een keuze waar ik nog altijd 100% achter sta, maar mijn kinderwens is nooit maar dan ook nooit overboord gegooid, en dat zal het ook nooit,
"Vaak zit ik te dromen,
of mijn grootste wens ooit uit mag komen.
Het is een groot verlangen,
het zal dan ook weer een tijd worden
van hoop en verlangen.
Vaak zit ik te denken,
zal de ooievaat mij ook een kindje schenken?
Een kindje die ik al mijn liefde kan even,
die speciale liefde die ik mis in mijn leven!
Die onzekerheid doet mij veel pijn en verdriet,
of het ooit zal lukken weet ik nu nog niet!
Maar mocht mijn wens gaan uitkomen,
dan is dat het mooiste wat mij is overkomen!"
Al is de weg erheen nog enorm lang de eerste stap wordt morgen gezet,
Om 14:00 heb ik mijn afspraak met de fertiliteitsarts met daarop aansluitend een gesprek met de verpleegkundige voortplantingsgeneeskunde!
Super spannend allemaal al ik zie ik er ook zeker naar uit ik ben er echt zo aan toe, en tja zoals ik ben graag goed voorbereid heb ik mij een beetje ingelezen wat ik kan verwachten op het eerste consult! wat ik van de website van het ziekenhuis begrijp is dat er in het gesprek uitleg gegeven wordt over de procedure, en dat er vragen gesteld zullen worden op medisch, sociaal en psychologisch gebied!
Meestal wordt er dan nog een (inwendig)echo onderzoek gedaan (hier zie ik dan toch wel een beetje tegenop)
En indien nodig een bloedonderzoek (dan liever de echo)
En er is een informatief en begeleidend gesprek met één van de KID consulenten, en ook vindt er een laagdrempelig gesprek met de psycholoog plaats.
En als dan alle gegevens bekend zijn wordt mijn aanvraag besproken in hun multidisciplinaire KID-team waar ik dan schriftelijk bericht van krijg of mijn aanvraag gehonoreerd wordt, waarna er een wachtlijst volgt van 1 tot 2 jaar!
Allemaal super spannend dus weer maar uiteindelijk als ik akkoord krijg dan is het dit allemaal meer maar dan ook meer dan waard!
Ik weet waar ik het voor doe en dat houdt ik vast en dat sleept mij dan wel door die jaren heen... duimen jullie allemaal met mij mee morgen?
"Ik zie je in mijn dromen
je bent al lang mijn kind.
Ik wens je in mijn warme buik
daar waar het allemaal begint!
Ik zie je in mijn hart
daar waar je nu al bent.
Ik wens je in mijn leven
en dat straks iedereen je kent.
Ik zie je in de verte
maar ik wil je graag dichtbij!
Ik wens je altijd bij mij,
Ja wat ik wil... ben JIJ!"
Liefs,
reacties (0)