Bevallingsverhaal

Eindelijk even de tijd om mijn bevallingsverhaal in een blog te zetten.
Even maar bij het begin beginnen. Deze zwangerschap verliep op zich vrij goed. Geen ernstige lichamelijke klachten, alleen dat het zwaar was, omdat het kereltje dat in mijn buik groeide er 1 was die vrij groot zou zijn. Bij de groeiecho van 30 weken schatten ze hem bij geboorte al tussen de 8 en 9 pond.
De laatste weken was ik daardoor minder mobiel en was blij dat de uitgerekende datum (03-03-2013) in zicht kwam. Alleen meneer dacht er anders over en bleef lekker zitten. De verloskundigen waar ik onder controle was, vonden het allemaal wel zwaar worden voor me en wilden me toch pas bij 41 weken proberen te strippen. Dit ook geprobeerd, maar ondanks dat mijn baarmoeder verweekt was en er iets ontsluiting was, lukte het 2x niet. Mijn baarmoeder lag nog heel hoog, waardoor ze er niet goed bij konden.
Met 41+2 had ik 's ochtends een afspraak bij de vk en daar hebben we voor de dag erna een afspraak gemaakt bij de gyn om af te spreken wanneer ik ingeleid zou gaan worden. Mijn buik was echt enorm en daardoor zou inleiden ook aan de orde komen. Mijn baarmoeder zou door de grote uitzetting waarschijnlijk moeite hebben om goede weeen te maken en ik alsnog bijstimulatie nodig zou hebben.
De avond na de controle braken om 22.00 uur spontaan mijn vliezen en heb ik de vk gebeld. Moest het even aankijken hoe het zou gaan lopen de komende uren. Vanaf 02.00 tot 03.00 kwamen de weeen om de 5 minuten en hielden ruim een minuut aan. Weer de verloskundige gebeld en die is toen langs geweest. Had inmiddels 4 cm ontsluiting. Besloten om toen alvast naar het ziekenhuis te gaan, want moest daar toch bevallen gezien vorige bevallingen. Eenmaal in het ziekenhuis stagneerde de boel en zakten de weeen af. Ook de ontsluiting bleef op 4 cm steken. De vk heeft toen met de vk in het ziekenhuis overlegt en besloten om me aan het infuus te leggen voor bijstimulatie. Het infuus is om 6.00 uur er in gegaan en het duurde een behoorlijke poos voor het aansloeg. Mijn lichaam kon het op de 1 of andere manier niet overnemen wat het infuus moest gaan doen. Om 10.30 uur sloeg het eindelijk aan en volgden de weeen goed op elkaar en waren sterk genoeg om voor ontsluiting te zorgen. Rond 12.30 uur zat ik op 9 cm, maar bleef er een randje staan. De kleine had het tot die tijd prima gedaan, maar lag niet helemaal goed met zijn hoofd voor de opening. Moest toen op mijn rechterzij gaan liggen, zodat hij uit zichzelf kon gaan draaien. Dit was heel erg heftig en ik heb toen nog om pijnstilling gevraagd. De gyn die inmiddels er ook bij was heeft dit goedgekeurd en met een hele lage dosis pethidine heb ik nog 1,5 uur de laatste centimeter en ontsluitingsweeen weg kunnen werken. Het haalde de scherpe kantjes er van af en tussen de weeen door was ik er niet bij, want je word erg suf van de pethidine. Zo kon ik het volhouden. Toen de kleine man eenmaal goed voor de uitgang lag en ik kon gaan persen, was hij er binnen 10 minuten. Heb zelf de navelstreng doorgeknipt. Wilde dit heel graag, omdat dit het laatste kindje is dat we zullen krijgen.
De kleine was door de snelheid van het laatste stukje nog wat suffig/beduusd en heeft even zuurstof gehad. Zag ook wat blauwig, maar kleurde heel snel roze en begon geluid te maken.
Bij mij wilde de placenta niet meteen komen en is er in het infuus medicatie gespoten om mijn baarmoeder samen te laten trekken. Dit lukte deels, want de placenta moest er toch met zachte hand uitgetrokken worden. Hierna ben ik gaan vloeien en na controle van de placenta bleek dat hij niet compleet was. Ben meteen naar de OK gereden voor een currettage en daar hebben ze de missende delen van de placenta er uit gehaald. Totaal heb ik meer dan 1500 ml bloed verloren.
Mijn man heeft zich om de kleine man ontfermd en heeft de tijd dat ik op de OK was de kleine met de kraamverzorgster van het ziekenhuis gewassen en aangekleed.
De kleine is om 14.41 uur geboren met een gewicht van 4955 gram en 51,5 cm.
We zijn nog 1 nachtje in het ziekenhuis gebleven, omdat bij de kleine de bloedsuikers een aantal keren gecontroleerd moesten worden, omdat hij zo zwaar was. Gelukkig waren die allemaal goed.
Zelf was ik erg wiebelig door het vele bloedverlies en was blij dat we een nachtje daar mochten blijven. Mijn Hb was nog wel zo hoog dat ik geen bloedtransfusie nodig had. Kreeg wel een recept mee voor staaltabletten en het advies om het zeer rustig aan te doen de komende periode, omdat dit wel enige tijd nodig zou hebben voor ik weer helemaal de oude zou zijn. En wat me later meerdere keren heeft verbaasd is dat ik geen hechtingen heb gehad en niet uitgescheurd was ondanks dat het zo'n flinke vent was..

Voor mezelf was dit de heftigste bevalling van de drie en hebben we besloten dat dit de laatste keer zou zijn dat ik zwanger was. Ben bij alle drie ingeleid en heb het idee dat mijn lichaam niet gemaakt is om natuurlijk te bevallen. Heb ook bij 2 bevallingen veel bloed verloren.
Ben blij met het gezinnetje dat we nu hebben en daar ga ik ook heerlijk van genieten de komende periode! Het is goed zo.....