Mijn dochter is nu ruim 15 maanden en slaapt sinds een paar weken echt enorm slecht. Het is gewoon bijna niet vol te houden. Ze wordt vaak na een uur al wakker en wil dan uit bed. Laten liggen heb ik wel geprobeerd maar ze blijft dan krijsen en lijkt echt overstuur. Dus dan toch maar weer bij ons zitten. Afgelopen weken ligt ze 's nachts dus ook vaak bij ons in bed, omdat we er anders 10 x uit moeten en ze vaak blijft huilen. Het gekke is, overdag slaapt ze dus wel heel goed. Nog 2 x en dan ook best lang, 1,5 tot 2,5 uur per keer. Hebben jullie tips? Overdag wakker maken? Of naar 1 slaapje? Op de opvang slaapt ze maar 1 x maar vind haar wel altijd best moe als ik haar ophaal. Hier thuis zit ze rond 10 uur in de ogen te wrijven dus leg haar dan in bed.
Ik vind het sowieso niet zo gek dat ze heel kwaad wordt als ze niet naar jullie/beneden mag als ze dat eerder wel mocht. Dat is gewoon gezellig!
Het onderscheid bang ergens voor/ gewoon gefrustreerd dat iets niet mag dan wel zij willen krijgen is soms erg lastig herkennen. Ik herkende het bij dochter rond die leeftijd wel heel makkelijk: als we naar haar toe gingen en poging tot knuffelen in de kamer, dan werkte dat niet, werd alleen kwader en wees naar de deur. Dat was dus geen verlatingsangst, en werd dus toch vooral laten liggen… vaak echt maar één dag volhouden en dan was het al weer duidelijk! (Bij zoon ook overigens, maar dat herkenden we wat lastiger. Maar ook bij hem was het uiteindelijk eigenlijk maar 1 of 2 dagen volhouden en duidelijk zijn).
Ja dat denk ik hier dus ook. Volgens mij heeft ze heel goed door hoe het zit.. klinkt een beetje zoals bij jou: als ik erheen ga, is ze gelijk stil maar als ze dan merkt dat ze niet mee naar de kamer of onze slaapkamer mag, wordt ze nog bozer en gaat wijzen naar de deur. Vannacht haar proberen te laten liggen, maar ze bleef krijsen. We wonen in Amsterdam dus vind het op een gegeven moment niet meer kunnen voor de buren.. plus dan ook wel weer zielig als het zo lang duurt. Dus toch maar weer eruit gehaald en bij ons in bed. Gaat ze gelijk lachen en geluiden maken pff. Misschien vannacht toch wat consequenter zijn. Hopelijk duurt het dan idd maar paar dagen..
Ja het is echt een klein drama 😂 Als je op goede voet staat met je buren misschien even uitleggen, dan zit je zelf minder in de stress. Gelukkig hebben wij dat probleem niet gehad. Voor jezelf is het al lastig genoeg. Kromme tenen op de bank. Maar je kan ze op die leeftijd best goed uitleggen. Eventueel op vaste tijden een kusje gaan geven kan ook (dus elk kwartier of zo maar niet bij harder schreeuwen) en dan dus niet uit bed.
Ik weet nog van mijn dochter, nu bijna 5, dat ze het met 15 maanden heeeel moeilijk had met slapen savonds. Krijg er nog rillingen van als ik terug denk aan die tijd. Terwijl ze in de basis de beste slaper is!
Mijn zoontje, bijna 2, is echt een slechte slaper dus daar merkte ik rond de 15 maanden niet veel verschil. Hij slaapt nu zo’n 4x per week door. We zijn er dus bijna. Wij hebben een stoel in zijn kamer. Daar ga ik met hem zitten als het niet lukt om hem te troosten in zijn bed. Hij raakt zo overstuur dat ie moet braken dus laten schreeuwen doen we niet. We zijn nooit met hem zijn kamer uit gegaan of bij ons in bed. Ik zou dus op haar kamer blijven en desnoods op een chille stoel proberen te troosten en wiegen. Als je dit consequent volhoudt zal ze merken dat dit het nieuwe normaal is.
Sterkte, het kan echt intens en slopend zijn!
Oh, ik zou ook niet naar 1 slaapje gaan hoor! Vind ik echt wel vroeg.. zeker als ze zelf goed aangeeft dat ze moe is. Misschien kan je haar sochtends na ren uurtje wel wakker maken.
Hier sliep zoon van 9.30-10.30 en van 13.30-15.00. Dan rond 18.30/18.45 er weer in. Werkte het beste.
Ik vind het sowieso niet zo gek dat ze heel kwaad wordt als ze niet naar jullie/beneden mag als ze dat eerder wel mocht. Dat is gewoon gezellig!
Het onderscheid bang ergens voor/ gewoon gefrustreerd dat iets niet mag dan wel zij willen krijgen is soms erg lastig herkennen. Ik herkende het bij dochter rond die leeftijd wel heel makkelijk: als we naar haar toe gingen en poging tot knuffelen in de kamer, dan werkte dat niet, werd alleen kwader en wees naar de deur. Dat was dus geen verlatingsangst, en werd dus toch vooral laten liggen… vaak echt maar één dag volhouden en dan was het al weer duidelijk! (Bij zoon ook overigens, maar dat herkenden we wat lastiger. Maar ook bij hem was het uiteindelijk eigenlijk maar 1 of 2 dagen volhouden en duidelijk zijn).
Je kunt het proberen 1 slaapje maar ik denk dat dat niets uitmaakt eerlijk gezegd. Ik ben zelf rond 17 maanden naar 1 slaapje gegaan… 15 maanden was nog te vroeg. Als je te vroeg gaat dan kan dat zelfs een negatieve invloed hebben op de nacht. Maar is echt verschillend per kindje.
Als je merkt dat ze rond 19u niet meer in slaap valt is het volgens mij pas tijd om over te gaan naar 1 slaapje.
Ik denk dat het slechte slapen deels verlatingsangst is en het kan ook wel gedragsmatig zijn. Veel kindjes hebben dit rond 1-1.5 jaar. Ze zijn slim hoor die kleintjes :) Ze weet dat ze uit bed mag als ze maar blijft krijsen. En zelfs misschien wel lekker bij papa en mama in bed. Ik zou je adviseren om haar er niet meer uit te halen. Leg een matrasje op de grond naast haar bed en ga daar zelf op liggen/ slapen als het nodig is. Kijk eens of dat werkt. Dan bied je haar toch nabijheid, en leer je haar ook geen slechte gewoonten aan. Plus, je hebt zelf geen stress… ook fijn!
Ik zou zeker overgaan naar een slaapje. Als ze dat op de opvang redt, dan thuis ook. Het is heel logisch dat ze de eerste dagen dan toch wat moe/narrig is maar dat trekt wel weg. Eventueel kan je dan eerst beginnen met een powernap van echt maximaal 20 minuten ergens tussen 9 en 10, en dan een middagdutje tussen 1 en 3 (ik houd zelf dan ook in principe 2 uur aan). Dan kan ja na een paar dagen/week ook die powernap weglaten. Zou dat eerst doen, voor ik s nachts of s avonds andere ding ging proberen. Succes :)
reacties (13)