Het leed dat slapen gaan heet...

Jongensjongens, wat kan dat kleine meisje me soms uitputten...

Ze was zonet moe, dus ik bracht haar naar bed (iets na haar normale slaaptijd, want ze heeft vanmorgen ook uitgeslapen). Nou is slapen gaan in het verleden een GROOT probleem geweest bij haar. De afgelopen maanden ging het redelijk goed. Ik kon haar zo in bed leggen, en als ik naast haar bleef zitten, viel ze rustig in slaap. Maar de laatste paar dagen is het een groot DRAMA!

Ik ben zonet een half uur met haar bezig geweest! Liedjes zingen hielp niks (ze kon me niet horen door haar gekrijs) wiegen hielp niet (ze wilde alleen rechtop op mijn arm) haar laten liggen huilen kán ik gewoon niet (5 minuutjes geprobeerd, maar toen begon ik zelf bijna mee te doen)

Uiteindelijk zat ze rechtop bij mij op mn arm, zijn we voor het raam gaan staan met de gordijnen open, en keek ze het weiland in waar paardjes stonden (vindt ze érg leuk). Ineens legde ze haar koppie op mn schouder, en werd ze steeds zwaarder. Een wonder! Ze sliep!!!! Snel in bed gelegd (ik vreesde dat ze meteen weer wakker zou worden) maar ze ligt nu toch écht al 10 minuten te slapen.

Hopelijk is dit "gewoon" weer een sprongetje (zie nog geen nieuwe tandjes aankomen oid) en komt het straks weer allemaal goed.

Pffff...