Mijn zieke kleine meisje

Daar lig je dan te snotteren en te rochelen. Heerlijk tegen mij aangeplakt, badend in het zweet.

Zwaar snikkend werd je wakker. Je moest even plassen en tranen biggelden over je wangen. Je poepangst is ook weer terug. Poepen doet ineens weer pijn... Mijn hart breekt om jou zo intens verdrietig te zien.

Je zei dat je weer lekker wilde slapen. Ik vroeg of je mee wilde met mij naar het grote bed. Ik zou dan lekker bij je komen liggen.

En daar liggen we nu dus! Ik op mn rug liggend met de telefoon in mn hand deze blog schrijvend. Jij met je koppie op mijn borst.

Bah wat vind ik het vervelend als je ziek bent! Gelukkig ben je het vrijwel nooit. Dat maakt het op dit moment misschien wel zo zwaar. Als je nou elk jaar een aantal keer ziek zou zijn, zouden we er inmiddels wat aan gewend zijn. Maar dit is je derde keer in drie jaar tijd!

Rust maar lekker uit. Voor mijn part ligt je koppie de hele nacht op mij.

Ik ben bij je. Ik troost je. Ik hou van je.