Mama, wanneer word ik nou een ECHTE jongen??

Zoals sommigen van jullie misschien vanmiddag in mijn vraag wel al hebben gelezen, is ons meiske de laatste tijd weer heel erg bezig met het feit dat ze een jongen wil zijn. Ze roept al iets van een jaar af en toe dat ze een jongen wil zijn. Vaak in fases. Nu zit ze dus weer in zo'n fase.


Nooit is het een rokjesmeisje geweest. Als klein ukje al niet echt. Ik krijg haar alleen in een rokje als ze naar peuterdansen gaat. (maar ook dan staat wel eens tussen de meisje-meisjes met de stoere jongens te dansen in een blauwe joggingbroek hoor haha!) Al kan dat ook in haar genen zitten, want ik heb ook nooit rokjes aangehad vanaf het moment dat ik mn ouders duidelijk kon maken dat ik het daar niet mee eens was. ;)


Als er jongens en meiden in een ruimte zijn, gaat ze altijd naar de jongens toe. Als er dan echt alleen maar meisjes zijn, zoekt ze er de stoere chicks uit ;) en als die er niet zijn, krijgen de meisje-meisjes aandacht.


Als we naar een kledingwinkel gaan en haar zelf wat laten uitzoeken (op de meidenafdeling) zoekt ze er altijd de stoere dingen uit, die het liefst helemaal blauw zijn (was ook altijd mijn lievelingskleur).


Ze ZEGT dus ook echt dat ze een jongen wil zijn. Checken of ze al een piemeltje heeft gekregen als ze op de wc zit, net als haar vriendjes. (want ze heeft alleen vriendjes, geen vriendinnetjes)


Vandaag was ze helemaal in tranen. Ze vroeg aan me wanneer ze nou eens een ECHTE jongen werd, want dat wilde ze zo graag! Ik zei dat ik dat ik zou zien wat ik voor haar kon doen. Ze vroeg of ik dan haar haren eraf wilde knippen zodat ze jongenshaar had. Het ging me echt aan mn hart hoe ze daar bij me op schoot zat te snikken. Als ik zeker zou weten dat ze haar prachtige lange blonde haren eraf zou willen hebben, zou ik dat met liefde laten doen. Maar ze is er tussen de buien door zo trots op en zo blij mee! Ik knip dit er echt niet zomaar af.


Ben benieuwd hoe lang het deze keer aanhoudt, en wat er in de toekomst nog staat te gebeuren! We staan overal open voor. Ook als ze ECHT een jongen zou willen worden. Tuurlijk zou dat moeilijk zijn, maar ik denk er wel eens over na. Juist omdat ze zo stellig is. Wie weet wordt ze lesbisch. Ook dat is prima!



Lief meiske, je mag worden wat je wilt. We houden van je en zullen altijd achter je staan!

100 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • Mama-van-meisje-en-ventje

    Nou meiden, het is op het moment weer wat rustiger in het koppie van ons meiske. Ze zegt soms nog wel dat ze een jongen is, maar is er niet meer verdrietig om.

  • josah

  • joos_mam

    Oh wat sneu zeg dat ze er zo verdrietig om was, dat ze dat zo graag wil. Ik vind het echt super stoer van je hoe je hiermee om gaat hoor! En die haren, ik zou ze ook niet graag af willen knippen. Dan toch echt stukje bij beetje.

  • FenI-The(.)(.)addicts

    En wat vind ze dan zo vreselijk aan meisje zijn? Ik lees in je blog dat je zelf ook onderscheid maakt tussen jongens, stoere chicks en meisjes-meisjes. Maar jongens onderling verschillen misschien nog wel meer dan jongens en meisjes van elkaar.
    Misschien kan je met haar praten over wat er dan erg is aan een meisje zijn, wat leuker zou zijn als ze een jongen was en haar dan vertellen dat iedereen mag kiezen wat hij wil, of ze nuo jongen of meisje zijn! Dat die verschillen okay zijn en dat zij, en zij alleen mag beslissen wat zij leuk vindt om te doen. Dat ze dus vertrouwen krijgt in de persoon die ze is, of nou later blijkt dat dat jongen of meisje is.

    Ik heb zelf een 'a-typisch' jongentje. Tenminste dat vinden anderen. Hij is wijs, draagt soms een rok om te dansen, is gevoelig en is niet meteen een rouwdouwer, maar praat dingen liever uit. Ik krijg weleens opmerkingen als 'dat wordt vast een lief homootje later' en daar gaan mijn nekharen echt van overeind staan!!! Hij is soms verdrietig omdat hij 'meisjesdingen' wil maar dat dit niet voor jongens is. Ik heb het er dan met hem over, of het erg is om een meisje te zijn en waarom hij denkt dat hij als jongetje sommige dingen niet zou mogen. Dat hij zelf kan nadenken wat hij leuk vindt en dat anderen daar geen drol over te vinden hebben. Hij komt nu -nu hij een week op school zit- soms al thuis met opmerkingen dat ze hem een baby of een meisje noemen en dat breekt mijn hart. Ik zeg dus ook dat sommige mensen gewoon niet snappen dat je soms als jongen 'meisjesdingen' leuk vindt en andersom, maar dat HIJ daar geen last van hoeft te hebben

    Het raakt me trouwens hoe jullie hierin staan, als meer ouders zo open stonden voor het anders tegen dingen aankijken, zouden kinderen onderling een stuk toleranter zijn!!

  • wareliefde

    wat fijn dat jullie hiervoor open staan!
    ik zou even afwachten wat betreft het haar knippen als ze over een tijdje nog steeds roept dat ze kort haar wil zou ik het gewoon doen, als ze daar gelukkig van word is dat toch mooi, en het groeit gewoon weer aan.
    het zal voor je dochter ook wel moeilijk zijn dat ze zich anders voelt dan ze is..
    blijf haar vooral steunen!

  • mama.van.N.en.T

    Onze oudste dochter speelt eigenlijk ook bijna met alleen jongens. Loopt het liefst in de regenlaarzen en een spijkerbroek/shirt en zegt geregeld als ik later een jongetje ben dan ga ik op voetbal. Moet er altijd weer omlachen. En dan heeft ze weer dagen dat ze een prinses is. Met hakschoentjea jurkjes en al. Ze zijn zichzelf aan het ontdekken wie ben ik enz. En willen altijd alles hebben wat een ander ook heeft. En wie weet wilt ze later echt een jongen worden. Onze liefde word er niet minder op. En zo te lezen bij jullie ook niet. Succes ermee!