Bevallingsverhaal en de week er na.

Zo! Daar lig ik dan op dit moment. Heerlink met mn zoon op mn borst die in diepe rust is, en ik die net weer wakker is na het schoonheidsslaapje ;) Nu maar eens tijd maken voor mn bevallingsverhaal!

Op donderdagochtend belde ik het ziekenhuis ivm onze afspraak op de vrijdagochtend. Mocht het namelijk nog niet opgeschoten zijn, zou ik willen dat ze die dag verder gingen tot inleiding. Maar aan de telefoon vertelden ze me dat ze dat niet doen op vrijdagen, of in het weekend! Dus dat het dan maandag zou worden. Dinsdag zou ik al 42 weken zijn, en eigenlijk vonden we dat veel te lang duren. Het was goed zo. Toen kwam het voorstel om dan meteen diezelfde ochtend langs te komen voor controle, en mocht het niet opgeschoten zijn, zou ik die avond opgenomen worden. (Waar ik wel al vanuit ging) Het inwendig onderzoek werd gelukkig niet door Paulus de Boskabouter gedaan (die hardhandige vk) maar door de leerling vk. Zij deed het heel rustig en vertelde stap voor stap wat ze ging doen. Ze was veel voorzichtiger en het was goed te doen! Gelukkig! Mn gevoel klopte verder dus idd; Alles zat nog potdicht. Dus onze dochter na schooltijd verteld dat ze al een nachtje EERDER mocht gaan logeren bij opa en oma (blij dat ze was!!!) En haar broertje of zusje hopelijk voor het weekend of anders in het weekend geboren zou zijn.

Eenmaal in het ziekenhuis weer een inwendig onderzoek. De verloskundige van de avond constateerde geen vooruitgang met de ochtend en bracht het ballon catheter in met een eendenbek. (De eerste keer dat ik zo'n ding in me heb gehad. Getver wat een rotdingen...) Daarna werd hij gevuld met 30 cc water. En toen begon het wachten!! We werden naar onze kamer gebracht en waar ik eigenlijk dacht dat ze een grapje maakte door te zeggen dat mn vriend op een inklapbed moest slapen als hij wilde blijven, bleek dat werkelijkheid te zijn... Arme jongen... Maar goed. Op zich had ik weinig last van het ballonnetje. Die avond even lekker samen tv gekeken op de kamer en hadden borrelbootjes en drinken erbij haha.

Na een op zich rustige nacht waarin ik wel slecht had geslapen, werden we om 6 uur wakker gemaakt. Ik mocht nog even douchen als ik wilde, en dan voor 7 uur zpuden we naar de verloskamer gaan. Daar aangekomen bleek wat ik al vermoedde; het ballonnetje had nog niks gedaan dus werd bijgevuld met nog 50 cc water en weer 24 uur wachten!! Ik liep dus rond met een ballon met 80 cc water wat tegen mn baarmoedermond aan drukte... Ik voelde er niks van! Heel apart. Waar ik verwachtte dat het weer niks uit zou halen, braken rond 15 uur mn vliezen! Geen hele plons hoor. Ik lag in bed en voelde ineens nattigheid. Dus riep meteen tegen mn vriend; Volgens mij zijn mn vliezen gebroken!!! Hoppa; voor het eerst gebruik gemaakt van de rode knop. De zuster beaamde dat het idd mn vliezen waren en de vk werd op de hoogte gesteld want de ballon moest er nu uit. Na het uithalen van de ballon bleek dat mn baarmoedermond al iets verweekt was, en ik rond de 2 cm ontsluiting had. Het begin was er! Ik was zelfs al verder dan ik bij onze dochter was geraakt qua ontsluiting! Toen volgde het wachten op de weeën. Ze zouden daar geen 24 uur meer op wachten maar gewoon de volgende ochtend vroeg kijken hoe het ervoor stond en dan verder met de inleiding. Die avond begonnen de weeën wat te komen! Tegen 1 uur 's nachts ben ik eens gaan timen en hielden ze een minuut aan en kwamen om de 5 minuten. Meteen aan de CTG gelegd door de vk en alles zag er goed uit. Na een verschrikkelijk onrustige nacht waarin ik door de weeën zo goed als niet geslapen heb, werd ik de volgende ochtend weer onderzocht en had 4 cm ontsluiting. Ik kreeg wee-opwekkers (ohjee... dejavu en dit gaf GEEN goed gevoel) en vroeg vrij snel om een pompje met pijnstilling want ik werd helemaal gek van de pijnlijke weeën waarvan werd gezegt door de nacht vk dat ze nog nooit zoveel pijn konden doen een uur voor die tijd, en dat ik dat zelf ook nog wel zou weten van mn vorige bevalling... Ik was met stomheid geslagen. Hoe wist zei nou wat ik voelde?? Gelukkig was er in de ochtend een super lieve vk die zelf zwanger was van de 2e (die andere had geen kids) en zei meteen dat de een het veel heftiger ervaart dan de ander. En dat de pijnbestrijding er niet voor niks is!! Dus kom maar op met die drugs ;) Ik werd verschrikkelijk duizelig en het duurde even voordat ik doorhad op welke momenten ik het beste op dat knopje kon drukken zodat het zou helpen tijdens een wee. Uiteindelijk werkte het wat. Rond 11 uur zouden ze kijken hoe het ervoor stond. Als ik dan op 6 cm zat, zouden we kunnen beginnen met dr daadwerkelijke bevalling werd gezegd. Maar om 11 uur zat ik op een kleine 5 cm... Shit! Weer 2 uur wachten... Na die 2 uur zat ik op 5.5 cm. De pomp werkte bijna niet meer (ik viel onder de personen die snel immuun voor deze manier van pijnbestrijding werden) maar toch wilde de vk na overleg met de gyn weer 2 uur wachten. Ik zag het echt niet zitten maar goed... Wel meteen gevraagd om een ruggenprik. Er kwam een leuke spontane kerel de prik zetten en het was binnen no time klaar. Snel zou hij gaan werken.

Na die 2 uur zat ik bijna op 6 cm! Mn baarmoedermond was helemaal verweekt en de vk raadde aan toch nog weer 2 uur te wachten. Ohnee he... Maar binnen een half uur kwam ze weer binnen. De hartslag van onze uk werd wat aan de hoge kant. Ik had geen koorts dus daar lag het niet aan. Maar wat dan wel? Aangezien wij duidelijk hadden aangegeven aan iedereen met wie we te maken kregen dat we niet weer tot het uiterste door wilden gaan zoals bij onze dochter (en waar niks aan ons verteld werd dat het zo slecht ging met haar totdat ik zelf om een ruggenprik vroeg) had ze meteen al gezegd dat ze met de gyn had gesproken. Zij gaf aan het het verstandigst te vinden over te gaan tot een keizersnede. Thank god! Wat was ik opgelucht. Hoe graag ik ook vaginaal wilde bevallen deze keer; het voelde echt als een opluchting dat deze pijn en dat gesukkel zou stoppen. Na 2 slapeloze nachten was ik er wel klaar mee.

Al snel was de gyn bij ons om even het een en ander door te nemen. Alles ging mooi rustig. Het had geen echte spoed, dus dat scheelde. Ook deden ze in dit ziekenhuis voornamelijk natuurlijke keizersnedes! En uiteraard was dat bij ons de gewenste manier. Er stond een leuk operatieteam klaar die zich allemaal voorstelde aan ons. Het liep zo anders dan mn vorige ks! Ik kon gewoon nog lachen en grapjes maken tussendoor. Door de ruggenprik had ik geen last meer van mn weeën en door de ontspanning die volgde lag ik weer als een gek te klappertanden (net als bij Iris) De man die mijn gesteldheid in de gaen moest houden zei al dat dat heel normaal was en 9 van de 10 vrouwen dat hebben. Het controleren of de verdoving goed werkte werd heel anders gedaan dan de vorige keer. Toen werd er naar aanraking gevraagd. Nu werd er een icepack op mn huis gelegd en vroegen ze of ik de kou ook voelde. Nee! Wel aanraking. Maar dat zou normaal zijn! Aha... Dus daarom ben ik de vorige keer zo veel bijgespoten. Dat hadden ze me daar niet verteld dus bij elke aanraking die ik voelde werd ik bijgespoten! De man aan mn hoofdeinde moest lachen toen ik dit verhaal vertelde. (Het was in een ander ziekenhuis) De gyn begon met de ks! Ik vroeg hoe lang het zou duren. Binnen een paar minuten zou onze uk er zijn!! Oh wat heerlijk zeg... Al heel snel lieten ze het doek zakken. Mn hoofd werd wat overeind gehouden door de man, en mn vriend zat stijf naast me. En daar was hij dan!!! Om 15:42 uur. Een klein hoopje mens!! Ik kon niet tussen zn beentjes kijken dus vroeg wat het was. Een jongen! Onze Tom was geboren!!! En hij maakte al bijna meteen geluid!!!! Wel was ook hij een ietsie blauw. Maar niet zo erg als onze dochter. Zn apgarscores waren een 8, een 10 en een 10. Meteen na die allereerste controle werd hij bij mij gelegd. Hoe heerlijk was dat! Wel ongemakkelijk want ik lag scheef en super plat. Ik kon hem met 1 hand vasthouden en met mn hoofd in een vreemde positie gedraaid kon ik hem zien. Maar goed: hij lag bij me in zn blootje!!! Na een paar minuten kreeg ik druk op mn borst. Aan de rechterkant. Beter dan links grapte de man. ;) Wat heerlijk zo'n relaxedheid! Ik vroeg wel of mn vriend Tom wilde overnemen even. Ik had het idee dat het een spier was door de rare houding. Maar ik werd ineens zo misselijk als een kraai! Spuugbakje erbij. Maar er kwam niks. (Nee ik had de hele dag al niet gegeten op de ochtend na, maar toen hhad ik overgegeven na die tijd dus was het wel klaar voor mij) Ik kreeg iets toegediend tegen de misselijkheid en ook de pijn in mn borst nam af. Al snel vroeg mn vriend of ik Tom terug wilde. Natuuuuurlijk haha!

We werden nog even naar de IC gereden omdat de uitslaapkamers dicht waren in het weekend. Alles was in orde. Ik werd wat hogerop gedaan met mn hoofdeinde en geprobeerd Tom aan te leggen. Hij wilde nog niet echt goed zuigen. Maar ach; hij was er nog maar net! Dat zou wel goed komen dachten we...

Eenmaal terug in onze kamer kreeg ik een co-sleeper aan mn bed geklikt. (Yes! Ik had 1 van de 2 bedden waarbij dat kon!!!!) Hoe heerlijk was dat??? Ik kon meteen zelf mn kleine man uit zn bedje halen en pakken als hij huilde of gewoon omdat ik er zin in had haha. We zouden sowieso nog 2, waarschijnlijk 3 nachten in het ziekenhuis moeten blijven. Geen probleem!! Meteen mn moeder gebeld. Die stond met onze dochter op de kermis in het dorp. Ik kreeg haar aan de telefoon en ze was door het dolle heen! Ik hoorde haar meteen tegen iedereen roepen dat ze een broertje had! Dat wilde ze al zo graag! Ze zouden na het avondeten nog even komen kijken. De meest trotse grote zus van de wereld kwam eraan gelopen. Hoe heerlijk was dat. Ons gezinnetje is nu compleet. Ze kon niet stoppen hem kusjes te geven. (En nu hij 8 dagen is kan ze daar nog steeds niet mee stoppen)

Het ging met mij zoveel beter dan na de ks van onze dochter... De volgende ochtend kon ik weer uit bed, en ging het katheter eruit. Tegen de middag had ik geplast. Wel veel pijn aan de aanhechting. Daar heb ik extra pijnstilling voor gekregen.

Tom dronk nog niet al te best! Hij vond het moeilijk om aan te happen. Met extra hulp van de zusters lukte het vaak wel, maar hij dronk niet voldoende. Dus ik moest kolven. Mn productie lag het niet aan. Die was meteen goed op gang. Hij kreeg het gekolfde via een cupje. Een aantal zusters kwamen steeds weer met de vraag of ze hem kunstvoeding moesten bijgeven. NEE!!! Ik had zelf voldoende melk!! Wel bleef hij wat afvallen. Op dinsdagochtend mochten we naar huis. Tom was gezakt vab 3655 gram naar 3260 (geloof ik zo uit mn hoofd) en dat was eigenlijk meer dan 10%. Maar de kinderarts ging er vanuit dat dit wel goed zou komen. Hij was niet gelig en thuis zou je meer je eigen rust kunnen krijgen.

Thuis kreeg ik godzijdank meteen de elektrische kolf van mn schoonzus. Die handkolf van mij is een onding vind ik... Vandaag (zondag) heb ik voor het eerst NIET hoeven kolven! Inmiddels veel gesukkeld met het aanhappen en rust gevonden in het kolven door op advies van de lactatie deskundige de voedingen te verdelen; 3 voedingen eerst live proberen, en de anderen meteen kolven en geven. Tom raakte hierdoor minder uitgeput en ik ook. Zn gewicht steeg de ene dag, en daalde de andere dag licht. (De stijgingen waren groter dan de dalingen) Maar vandaag heeft hij dus een regeldag en ligt al vanaf vanmorgen 5 uur continue bij mij aan de borst. En hij drinkt! Hij hapt vrij snel goed aan! Wat een heerlijkheid!! Zonet gewogen voor en na een voeding en hij was 50 gram gegroeid op 1 borst. Prima dus!! (Hij kreeg 60 cc per keer als ik kolfde)


Het wordt nu wel tijd dat hij wakker wordt want we liggen al vanaf half 2 in de slaapstand haha. Meneertje ligt heerlijk warm dus zo wordt hij niet zo snel wakker. Maar het is wel weer bijna tijd voor een voeding gok ik. (Het is al kwart voor 4 inmiddels, en meer dan 4 uur mogen we er nog niet tussen laten gezien zn gewicht)

Iris doet het overigens super goed!! Ze is zo lief voor haar kleine broertje. En ja af en toe heeft ze eens haar opvliegers maar dat had ze sowieso wel eens haha. En is ook niet meer dan logisch. Ze is totaal niet jaloers oid. Nou dames; ik ga mn ZOON wakker schudden! (Hij begint al wat te bewegen dus denk dat hij sowieso zo wakker is) Fijn weekend nog even!!!