Gisteravond was het officieel: ook de bedrijven sluiten (behalve degene die strict noodzakelijk zijn) tot 15 April. Zo ook de bouw dus mijn man komt ook thuis te zitten. Fietsen wandelen mag allemaal niet meer. Er zijn ook positieve aspecten. Je hebt TIJD en dat is echt( op de gezondheid na natuurlijk) zoveel waard! En je realiseert je dat je sommige dingen niet nodig hebt. De vervuiling is minder en hoewel je veel mensen mist zie je andere mensen die je niet graag zag ook niet. Ik maak me wel zorgen ten eerste om mijn ouders mbt het virus. Mijn moeder rookt veel en mn vader is 70 en niet echt in topvorm. En ten tweede voor ons ook wel een beetje je weet niet hoe het uitpakt. En dan is er nog het financiele aspect.. de staat doet geen bal om ons te helpen alles moet gewoon betaald worden school; belasting enz. Mocht mijn man geen salaris krijgen (wat zeer waarschijnlijk is) is dit niet ideaal laten we maar zeggen. Ik hoop ook dat we geen problemen krijgen met voedsel gezien bijna alles geblokkeerd is. Gisteren ben ik boodschappen gaan doen. Om 8.15 de deur uit en ik was om.11 uur pas terug. Een lange rij en sommige schappen waren gewoon al leeg.
reacties (7)