Vallen en opstaan

Ik zal hier maar even mijn hart luchten.. ik weet niet met wie ik erover moet spreken. Het is allemaal teveel... Toen Elena van de glijbaan is gevallen heb ik wekenlang niet kunnen slapen en veel nachtmerries gehad. Een enorm gevoel van schuld en schaamte. Ze is gelukkig weer helemaal opgeknapt alleen kan het zijn dat haar neus voor altijd een beetje gezwollen blijft. Alles in stand houden met 3 kinderen is zwaar. Mijn man werkt een heleboel uren nu en ik voel me gewoon vaak alleen en dat ben ik ook. In de zin dat ik mijn man mis. We kunnen niets ondernemen als gezin (met ondernemen bedoel ik een wandelingetje ofzo; niets speciaals). Het thuiszitten en schoonmaken komt me de oren uit. Ik snak vreselijk naar een baan. Voor mezelf maar ook omdat ik het vervelend begin te vinden dat ik op het salaris van mijn man leef zeg maar. Dit is iets van mij alleen, mijn man zegt altijd wat van mij is is van jou. Maar werk is er op dit moment niet. Mijn vader is weer begonnen met drinken en weer naar de AA gegaan. Mijn moeder heeft denk ik serieus 2 karakters en is soms erg gemeen en dan weer poeslief. Ik heb altijd al een niet zo fantastische band grhad met haar. Het is gewoon echt een moeilijke vrouw. Met de kinderen kan ik echt bijna geen leuke moeder meer zijn omdat ik telkens met een verdrietig of opgejaagd gevoel rondloop. En dan komt dat schuldgevoel ook weer opdoemen. Gisteravond na heeeele lange tijd diner met mijn man gehad wat ook helemaal mis ging het was weer discussie en ik janken aan tafel en proberen niet door andere gasten gezien te worden.
Vanochtend was hij alweer vroeg de deur uit. We hebben het goedgepraat maar dat gevoel van eenzaamheid blijft.. Ik heb vaker moeilijke momenten gehad en ben altijd weer opgestaan. Maar nu voel ik dat het moeilijker is. Ik moet aan mezelf denken maar dat lukt niet. En het feit dat ik er met niemand over kan spreken geeft me nog meer gevoel van eenzaamheid. Gekoppeld met veel dingen die ik moet doen en waaraan ik moet denken. Volgende week gaan Riccardo en Aurora naar kamp van 8.30 tot 17 uur. Ze hebben dat echt nodig; sociaal contact en leuke dingen doen. Dat is voor mij een vakantie momentje met Elena en ik hoop me beter te gaan voelen