La rentree

De zee is alweer een herinnering. We hebben wel echt een leuke vakantie gehad. In Puglia was het prachtig, mooie zee met wit zand en doorzichtig water, wat heel langzaam dieper werd. De kinderen hebben dan ook meerdendeel van de tijd in het water gespeeld. Ik was niet zo enthousiast om weer mwt schonzus en familie te gaan maar het was echt gezellig. De kinderen hadden veel aan elkaar en wij hebben gewoon lekker veel gekletst en gelachen, lekker relax!
De tweede week zijn we wat meer ten Noorden geweest. Toen we aankwamen stond er een enorme wind, regen en 11 graden. Wat een schok! We hebben met wollen dekens moeten slapen in de bungalow. De rest van de week was het mooi weer, maar rond 17 uur werd het altijd frisjes. We hebben wel genoten van tijd onder ons (schoonzus was weer naar huis) , de speeltuin en de activiteiten die de camping te bieden had.
Zaterdag zijn we naar Rome gegaan waar we 1 nachtje zijn blijven slapen. In 2 dagen heb ik bijna al mijn familie gezien (wat al knap is gezien de familie erg groot is; de broer van mijn moeder heeft 9 kinderen waarvan de meesten zelf ook kinderen hebben, en dan zijn er nog andere neven en nichten en ooms en tantes). Ik was al 3 jaar niet geweest en vond het leuk om herinneringen op te halen. Het is ook altijd wel een beetje confronterend, opa en oma zijn er niet meer en soms heb ik stiekem wat heimwee ('goeie ouwe tijden').
Deze week was hectisch, Elena is op school begonnen. Na veel wikken en wegen besloten te proberen. Ik ben op een punt gekomen dat ik echt mijzelf weer moet herpakken, na 2 jaar fulltime met de kinderen bezig te zijn (maar vooral door de lockdown en alle gevolgen)en mijzelf opzij te hebben gezet. Gisteren moest ze een beetje huilen toen ik haar op kwam halen, maar terwijl ze daar was niet. Maandag gaat ze weer een uurtje. Ze doen het heel langzaam aan. Aurora en Riccardo beginnen maandag met school. Dus een heleboel spullen moeten kopen, etiketjes met namen, whatsapp groepen, account aanmaken je kent het wel!
Wat worden ze groot!
Over mijn zoektocht naar een baan zou ik een boek kunnen schrijven. Er wordt continu gevraagd of ik kinderen heb (wat niet eens legaal is), en voor de weinige banen waar ik in hun ogem wel goed voor ben, belachelijke salarissen of contracten worden voorgesteld (eergisteren nog, 9 uur per dag van maandag t/m vrijdag STAGE 400 euro per maand).
Maar mijn tijd zal wel komen. Ik ben nu verschillende paden aan het bewandelen, iets komt er vast wel tevoorschijn
Oh en dan nog de haar kwestie: een paar uur voor vertrek heb ik huilend een vriendin opgebeld of ze mijn haar kon knippen. Ze heeft een plekje vrijgemaakt en er een goede 15 cm afgeknipt. Nu verlies ik tenminste korte haren. Ik ga nu een afspraak maken bij een dermatologo in Milaan die gespiecialiseerd is in haaruitval. Mijn haar is knmiddels wat dikker geworden maar blijft nog veel uitvallen, maar gelukkig wat minder dan vorige maand. Ik voel aan de zijkanten intussen wel duidelijk mijn hoofdhuid. Maar met mijn kort en pittig kapsel is dat goed te camoufleren