Hoe gaan jullie hiermee om?

Aurora zit in de eerste (in Nederland groep 3 geloof ik). Situatie in de klas is drammatisch. Om even te schetsen er zijn 5 meisjes en 11 jongens. Hiervan zijn er 3 met spraakachterstand, een met autisme en 1 met ontwikkelingsachterstand. Allemaal hele lieve kindjes behalve 3 jongens. Dit weet ik omdat ik dus op school werk (ik breng in de klas eten). Al verschillende keren gezien dat deze jongens niet luisteren en wild zijn. Verschillende ongelukken gebeurd zoals een jongen die een stok in zijn oog heeft gekregen, en er is iedere dag continu geklier en gepest. Dingen afpakken, dingen zeggen zoals 'ik vermoord je' tegen andere kinderen. Situatie als ik en mijn collega binnenkomen, dit was maandag; naast de algemene chaos springt een van de jongens uit het niets op (juf was net klaslokaal uit) en begint Aurora te schoppen. Ik heb gezegd tegen hem dat hij dit nooit meer moet wagen (ik kookte, gelukkig heb ik me kunnen inhouden) en hij zei met een arrogante toon dat hij mij nooit meer wilde zien. Toen trok hij zijn mondkapje af en boerde recht in het gezocht van mijn collega. Toen ik klaar was met werken heb ik mijn man gebeld en we hebben dezelfde dag nog met de juf gesproken. Aurora gaat niet graag naar school en ze verteld veel dingen niet. Aanpak van de juf was heel goed, zij is ook de enige juf die orde kan behouden. We vroegen nog of we met de ouders moesten praten volgens haar, maar ze zei dat je daar niet ver mee zou komen.
Vanmiddag liep de moeder van desbetreffend kind achterna om te vragen of haar zoon zijn excurses had aangeboden omdat hij agenda van aurora af had gepakt (en mee naar huis had genomen!). Dat wist ik dus niet eens.. maar goed ik zei nou de agenda is echt het kleinste probleem nu. Ik heb alles eruit gegooid (op een vriendelijke manier maar wel heel eerlijk). Dat ik alles met eigen ogen heb gezien en dat haar zoon gemeen en aggressief is met alle kinderen. Dat wij instinctmatig hebben gedacht dat de ouders blijkbaar geen goede ouders zijn. En toen kwam er een heel verhaal van haar kant dat hij sinds de eerste kleuterklas (3 jaar!!!) slecht gedrag vertoonde en zij als ouders vaak werden gebeld. Dus dachten ze dat het probleem de school was. Op de tweede kleuterschool zelfde verhaal. Nu worden ze dus ook om de haverklap gebeld. Ik vraag me echt af gaat er dan geen alarmbelletje rinkelen?? En ze bleef maar zeggen dat haar andere 2 kinderen perfect zijn, en begon vragen aan mij te stellen of ze misschien wat harder moest zijn. Daar heb ik niet op geantwoord ik wist genoeg. Maar de vraag aan jullie hoe gaan jullie hiermee om? Het vreet me zo op ik kan het gewoon niet loslaten. Ook omdat er dus 2 andere jongens bijna hetzelfde zijn en ik verder niet veel kan doen (ik wil er ook niet teveel mee bezig zijn omdat ik dus weet dat de school er al mee bezig is). Maar emotioneel gezien vind ik dit echt zwaar. Ondat ik zie hoe de sfeer wel zou kunnen zijn. Auroea heeft gelukkig ook veel vrienden in de klas. Daarom is van school veranderen de allerlaatste optie. Maar ik merk dus dat ik het zelf zo zwaar opvat ik heb moeite met loslaten