Onverwacht

Heeel onverwacht.. heb ik een baan. Ik had vanochtend een sollicitatiegesprek, via een oud buurmeisje (inmiddels vrouw haha) van mij. Zoals altijd ging ik er met lood in de schoenen heen. De werkwereld (voor een vrouw al helemaal, laat staan als je 3 kinderen hebt) is vreselijk in Italie. Hier heb je gewoon geen flexibiliteit en part time en is huis en werk moeilijk te combineren. Na de vragen over mijn werk ervaring, zei de directrice van de human resources recht voor de raap dat ze iemand nodig hadden met mijn profiel. Het liefst vanaf.. morgen! Ik heb heel eerlijk aangegeven dat ik een fulltime baan niet zie zitten, hoewel de baan me heel erg aanspreekt (internationale logistiek). Toen zei ze dan maken we een compromis, lunchpause van 30 min ipv 1 uur en werkdag van 7 uur ipv 8. Wat voor mij neerkomt dat ik om 15.30 klaar ben. Het is ongeveer 18 minuten rijden, werk is voornamelijk met mannelijke collega's, wat in mijn ervaring beter is dan met vrouwen. Het bedrijf is groot en stabiel en het salaris is goed. Dus heb ik besloten ervoor te gaan. Ik krijg een 6 maanden contract en als we beide een fijn gevoel hebben wordt dit vast contract.
Ik heb flink moeten puzzelen met opa's oma's en man voor deze weken nu de scholen dicht zijn, en ga een plan maken voor September. Ik denk niet dat ik weer zo een aanbod krijg. Hoewel ik er dingen voor inlever, hoop ik dat dit de juiste keuze zal zijn