Bepaalde situaties wordt mijn zoons van buiten gesloten. Zoals de kapstok drukte. Hij mag als eerst de klas uit. Zowel met pauze als na schooltijd. Wat een verademing gaf dit. Zijn vriendjes waarmee hij wil spelen wacht hij bij de fietsen op. Dit is elke donderdagmiddag hetzelfde kind. Op maandag ochtend leest hij in een tent en op vrijdag sluit hij af met samenlezen. Na 4 jaar heeft hij eindelijk een keer zin in kerst. En vermoedelijk voor het eerst in 4 jaar geen hoge koorts met kerst. Na 4 jaar voorbereiden en 4 jaar ervaring, heeft hij er ,in in. Ik kijk altijd naar mijn kind, maar houd ook rekening met mijn eigen behoeften.
En ik snap het label ding... aan de ene kant wil je niet dat hij in een soort hokje komt en dat hem dat begrenst, omdat iedereen hem apart behandelt.
Je wil dat hij gewoon lekker meedraait en mag leren van fouten en dingen die anders gaan dan gewenst.
Aan de andere kant is een label juist fijn. Want ja... dan is er meer begrip en krijgt hij meer genade en tijd zeg maar.
Ik snap je helemaal... het is zoeken naar de grenslijn die voor jullie fijn voelt. En hopelijk zit je op 1 lijn met school. Daar is hij veel uren per week.
En wat familie en vrienden precies vinden en denken... tja.. dat is niet zo belangrijk.
Herkenbaar! Ook wat ik hieronder allemaal lees bij anderen. Ik kan het niet precies uitleggen hier hoe ik erover denk .. maar ik wil je dit meegeven: jullie/ jouw kind heeft er het meeste aan dat hij begrepen wordt door jullie.
Wij hebben er hier ook 'zo een'... bedoel ik niet oneerbiedig. Hij is onze 4de... gelukkig niet onze eerste. Wat ik daarmee bedoel is dit: tijdens onze eerste 3 heb ik als moeder veel geleerd... dat het allemaal wel door draait... ook als je kind niet mee doet of het anders doet. Kies voor je kind... kom voor hem op. Als jullie het niet doen.. wie dan wel? Misschien een goede leerkracht... maar soms ook niet.
Ons kind is vandaag voor het eerst met een zwemfeestje mee .... daar heeft hij zelf echt gemengde gevoelens over. Was vanochtend aan het huilen dat hij niet wilde. Ik ga er dan op een bepaalde manier mee om. Ik zeg dan niet: wat een gezeur stel je niet aan.
Ik snap hem en begeleid hem. Na een paar uur liep hij met papa naar het feestje... zonder huilen.
Ik ga er vanuit dat hij het nu leuk heeft.
Maar weet je... Ik herken dit totaal niet van onze oudste 3... toen dacht ik over anderen.. man wat doen zij moeilijk en overdreven. Nu weet ik zelf dat het niet voor iedereen hetzelfde gaat en is... en dat is prima.
Blijf bij je kind... niet letterlijk.. maar je snapt wat ik bedoel.
Zeker. Dankjewel voor de bemoediging! Hij mag gewoon thuisblijven van het kerstprogramma (hij is 4 dus niet leerplichtig, en anders had ik hem ziek gemeld) maar hij heeft heel erg fomo als onderdeel van zijn "stoornis". Vandaar dat de juf zo lief meedenkt om hem toch mee te kunnen laten doen.
Wat fijn dat school zo meedenkt. Wij hebben nu al geregeld overleggen gehad waarbij er een heel team bij elkaar komt om te kijken hoe onze zoon het beste geholpen kan worden. Het geeft mij het gevoel dat mijn kind gehoord wordt, hij is een persoon en geen nummertje. Hij heeft zijn eigen aanpak nodig en krijgt daar gelukkig ook de ruimte voor. Zo heeft hij nu een plekje onder een tafel, waar hij zich even terug kan trekken als het allemaal teveel wordt. Hij heeft een verzwaringskussen in de kring en een bijtketting tijdens zijn taakjes. Ook hier (nog) geen label, zolang we het niet nodig is komt het er ook nog niet. Ook zonder het label krijgt hij (en wij) de hulp die nodig is. Dat er iets is, is wel duidelijk, wat het precies is maakt voor nu niet uit (er zijn wel vermoedens en daar wordt nu ook naar gehandeld). Zodra hij (of wij) vast loopt in de zorgvraag, gaan we er een daadwerkelijk label aan hangen.
Met dingen als kerst gewoon voor je kind kiezen hoor, dus fijn dat er naar gekeken wordt. Mijn zoon deed de eerste jaren gewoon niet mee. Ze hadden ook eind van het jaar een “Kleedjesmarkt” .. de druk van “ ik kan iets kopen, nu moet ik iets kopen, wat kan ik kopen?” Werd hem elk jaar teveel, toen heb ik na 3x gezegd ( soms heb je even nodig om de 1 op 1 relatie te zien tussen iets, kan ook andere oorzaken hebben gehad.. opgebouwde spanning etc) we doen het niet meer. School zegt “ ze moeten blijven” maar toen ik het uitlegde moest hij wel op school blijven maar hoefde hij niet naar buiten. Dan helpt een label wel .. om bepaalde dingen gedaan te krijgen… Vorig jaar had m’n dochter een juf die met goedbedoelde acties m’n dochter helemaal overstuur jaagde . Ze deed steeds andere liedjes in de kring “ voor de verandering”, m’n dochter kreeg steeds andere plek in de kring “ leren ze hun naam van herkennen”. Ze vond dat m’n dochter zich isoleerde “ ik stimuleer haar elke keer met buiten spelen om lekker mee te doen”
…..:.ja maar dan ben je dus een autist …. Állemaal no goes , maar goed bedoeld. Soms met label snappen ( vooral wat oudere) leerkrachten er nog niks van, maar dan heb je iets. Dit jaar vroeg haar nieuwe juf “hoe kunnen we haar helpen” en ik dacht “ Thánk you! , dat bedoel ik dus”
Nu heeft ze een apart kamertje waar ze zich mag terugtrekken ( wat ze dus vooral tijdens drukke momenten als buitenspelen doet)
Bij ons kwam school zelf met het idee om hem eerder naar huis te laten gaan de laatste dag. Ze hebben dan altijd een slotzang wat voor hem veel te veel prikkels geeft. Uiteindelijk wilde mijn zoon niet naar huis (bang dat hij nog iets zou missen de laatste 5 min van het schooljaar). Ik ben met hem op een andere (rustige) plek in school gaan zitten. Maar ben blij dat school ook inziet dat het verplicht blijven echt geen meerwaarde heeft. Een overprikkelt kind heb je helemaal niks aan en leerplicht doet echt niet moeilijk over een uurtje, wat ook nog eens goed onderbouwd kan worden.
Precies.
Bij ons hadden ze een keer circus op school. Zo'n team die een voorstelling voorbereid in 1 dag... per klas 1 optreden. Aan het eind van de dag voor de ouders buiten op het plein.
Ik wist van tevoren al dat hij dit niks vond. En ja hoor... hij deed totaal niet mee... zat ergens bij een andere juf in het publiek.
Met oefenen deed hij wel mee... daar zag ik later leuke foto's van. Prima.
Ik denk dat het ergste voor een kind is een ouder die na afloop zegt: waarom zat je daar nou? Waarom deze je niet mee zoals alle andere kinderen? Waarom doe je nou zo raar?
Ik heb gewoon gezegd dat ik het allemaal heel knap vond wat zijn klasgenoten deden en dat het een mooievoorstelling was. En dat het wel warm was in ze zon en dat ik het heel goed begreep dat hij bij Juf Michelle zat. Ik vraag dan ook of hij het zelf leuk vond om te zien allemaal.
Ik laat dan niks merken over dat ik 'teleurgesteld' ben of zo
Mijn oudste heeft nog geen label maar gaat ze hoogstwaarschijnlijk wel krijgen. Ik hoop vooral dat ze daarmee ook weer fijn naar school gaat en daar uitdaging weer in gaat vinden.
Ja, soms is het ook heel helpend he. Hebben jullie al wel een vermoeden wat het is?
Hier denken we soms elke week wat anders, misschien ook combinatie van... School heeft ook geen idee. En de gedragsdeskundige tot nu toe ook niet. School heeft wel dezelfde mening als wij: pas testen als het onwerkbaar wordt, zodat we misschien nieuwe handvatten kunnen krijgen/bedenken. Maar niet testen voor het label zelf.
Bij ons neigen ze naar hoogbegaafdheid of ADD. Ze wordt straks op beide getest.
Een dochtertje van mijn vriendin lukte het maar niet om mee te komen in het reguliere basisonderwijs. Ze is anders dan andere kinderen. Moeite met praten bijvoorbeeld ondanks logopedie. Geen aansluiting vinden met andere kids. Groep 3 over gedaan, allerlei dingen geprobeerd, maar ze was echt ongelukkig. Ze gaat nu naar een andere school met kinderen met labeltjes.. en echt, ik zie haar niet zo. Ze is helemaal opgebloeid en kan goed meekomen. Maakt vriendjes en heeft speelafspraakjes. Ik zie het echt niet als labeltje plakken, maar kijken naar wat het beste past bij je kind en dat hij dan een vrolijk en blij kind kan zijn. Ook het gevoel hebben om erbij te.kunnen horen. Fijn te horen dat ze je kind zien. En hoe moet jij je kind overdreven behandelen? Dat begrijp ik niet helemaal denk ik
Fijn zeg! Zeker, als een kind op z'n plek is, gaat alles beter. Mocht het bij ons nodig zijn, dan staan wij daar ook voor open.
Wat mijn omgeving vindt: Teveel structuur, te strenge regels (consequent), van anderen verwachten dat ze beschikbaar zijn als ze oppassen (niet het kind aan de duplo zetten en zelf weglopen, boven gaan schoonmaken, terwijl hij daar zelden komt. Dus niet gewend is. Geef hem dan een extra doek en poets lekker samen, of maak beneden schoon ls hij beneden speelt.) Raar dat we vroeg naar huis gaan van een verjaardag als hij overprikkeld is.
Oh ja dat … negeren maar dat gaan ze nooit begrijpen
Nou lijkt me gewoon normale dingen. Met of zonder label 😊 elk kind is anders en ja als het overprikkeld is of doodmoe dan ga je toch naar huis? En er zijn altijd mensen die dit niet leuk vinden en niet begrijpen. Mooi laten voor wat het is. Maar wel jammer deze reacties. Echt. Dikke knuffel.
Het is een brok frustratie als je je kind ziet "verzuipen" in wat minibeeb al benoemd de neurotypische wereld.
(Overigens voor een volwassene hoe maskingtalented dan ook idem)
Vooral ik heb in de jongere jaren van zoonlief ook zo in "gevecht" gelegen met school tot de IB-er zijn waarde wel in zag.
Uiteindelijk de school waar hij erna kwam was hier sowieso beter in en er bloeide een vrolijk kind op.
(Hier overigens geen gedragsproblematiek, maar het was een drama ansich om naar school te gaan)
We zijn hier net basisschool af. Elke keer weer die discussies over kerst en carnaval zucht. In latere jaren ben ik er anders naar gaan kijken .. een neurodivergent brein is een neurodivergent brein en nee die hoef je niet te leren neurotypisvh te zijn. En dus ook niet te leren maskeren, over grenzen gaan etc. Dus met kerst en carnaval werd meneer hier netjes ziek gemeld aangezien school altijd een programma bedacht waarbij hij volledig buiten de groep werd geplaatst (waarmee pesten enkel toenam). Nu op de middelbare zie ik dat het anders kan, gelukkig een school die geen dingen vraagt die hij niet kan. Op volwassen leeftijd vier je ook geen carnaval hè als je dat niet leuk vindt en ga je ook niet naar een groot kerstfeest .. dat hoef je echt niet te leren, is echt geen schoolse activiteit.
Succes met jullie zoektocht en blijf bij je eigen gevoel. Stel verwachtingen bij en kies wat gezond is voor jullie kind.
Wat vervelend dat het bij jullie verplicht was zeg! Wij mogen hem gewoon thuis houden. Maar hij heeft heel erg fomo, hoort bij hem echt bij wat hij heeft. Vandaar dat school heel fijn meedenkt buiten het boekje. Ook tijdens schooldagen, ontprikkelmomenten buiten de klas knapt hij niet van op. Dus proberen ze andere oplossingen te zoeken.
reacties (19)