En dan!
Eindelijk zwanger na 3.7 jaar en een miskraam verder.
Vandaag 11.5 weken zwanger nooit gedacht.
Merk dat ik afgelopen ander halve week me down voel niet tav de zwangerschap.
Kon niet goed onder woorden brengen wat het is of was.
Voelde me leeg, nergens zin in daarbij de vermoeidheid vd zwangerschap en de kwaaltjes maakte het mentaal het niet makkelijker.
Nu las ik dat men in het traject een verhoogde kans op depressie heeft.
Ik heb in verleden een eetstoornis en depressie gehad dus weet hoe het voelt en is.
Dit is anders maar voel wel een leegte geen happynes zoals de 1e paar weken.
Later kwam besef dat het traject er zo ingehakt heeft, iedere maand hoop en wanhoop verdriet, teleurstellingen, pijn, boosheid.
Iedere keer na het zkh wachten en prikken etc.
Dat valt nu volledig weg en dat gene wat me 3.7 jaar bezig hielt is er eindelijk.
Bizar ik leefde in zo'n bubbel van automatisme en gevoel stond op de automatische piloot.
Nooit bij stil gestaan wat gaat het nadien doen 🤔
Los van dit zo blij dat we eindelijk papa en mama worden.
En wil dit me niet laten belemmeren want genoeg af gezien.
Maar lees er niets over komt het omdat men zich schaamt of ben ik de enige. En daarbij fijn die hormonen 🤣🤣🤣
We tellen de weken af en kijken enorm uit naar 25okt de 1e controle en het hartje luisteren.
We love you little cutie pie♥️
reacties (0)